Onlangs werden de winnende en genomineerde projecten van de Internationale Footbridge Award 2011 bekendgemaakt. Ney & Partners scoorde met maar liefst 2 winnende projecten en 4 speciale vermeldingen op de 20 internationale winnende ontwerpen. De driejaarlijkse prijsuitreiking was onderdeel van het Internationaal Congres in het Poolse Wroclaw dat wordt samengesteld door het toonaangevende Britse tijdschrift Bridge Design & Engineering en
Bridgeweb.com.
In de categorie ‘techniek middellange overspanning’ wint
de voetgangersbrug van Knokke (ex-aequo). Het ontwerp wordt geprezen omwille van zijn uitzonderlijke design met een onverstijfde staalplaat. Het sterke, duurzame en eigenzinnige karakter van de brug overtuigt. Ook de technische innovatie in de detaillering wordt interessant bevonden. Ze wordt bovendien tevens speciaal vermeld in categorie ‘esthetiek middellange afstand’.
De voetgangersbrug in Knokke (foto: Jean-Luc Deru (Daylight)) Ney & Partners voerde voor deze brug de gehele ontwerpopdracht voor
structuur, architectuur en landschapsarchitectuur uit. Gelegen op de
Koningin Elizabethlaan, die Knokke met Oostende verbindt, vervult deze
passerelle twee functies. Enerzijds verbindt zij de Zeedijk met een
groengebied in de polders en zal ze zo toeristische mogelijkheden
creëren voor fietsers en wandelaars. Anderzijds symboliseert zij het
binnenkomen van de badstad Knokke-Heist. Het statisch model is dat van
een doorlopende ligger met lengte 102 m die rust op 4 steunpunten
zodanig dat de verdeling in traveeën van 28m/46m/28m ideaal is. De vorm
van de structuur werd eerst geschetst en daarna digitaal verwerkt: een
optimalisatieprogramma berekende de minimale hoeveelheid materiaal en de
vorm van de openingen. Het resultaat is een geoptimaliseerde vorm.
Conceptueel gezien bestaat de brug uit aaneengelaste gebogen staalplaten
van 12 mm. Op die manier ontstaat een soort stalen hangmat, waar in het
betonnen wegdek ligt. Om de dwarskrachten op te vangen die ontstaan uit
de boogvorm in plan lopen de zijkanten van de plaat uit onder een hoek
van 45° ten opzichte van de as. Deze brug was ook laureaat voor de
Belgische Staalbouwprijs 2010 en verkozen in categorie burgerlijke
bouwkunde.
De brug van Stalhille is winnaar in de categorie ‘techniek korte overspanning’. De jury waardeert de oplossing voor de roterende beweging en is bekoord door de creatieve en eenvoudige oplossing. Dit niet veel voorkomende type van beweegbare brug, met mooie accenten zoals de structurele leuning, is uitzonderlijk.
Het kanaal dat Oostende met Gent verbindt is sinds de middeleeuwen een
belangrijke regionale economische verkeersweg. Van 1570 tot heden,
hebben niet minder dan 10 bruggen deze waterweg overbrugd. De laatste
beweegbare loopbrug werd in de jaren 70 afgebroken en door een
tijdelijke Bailey-brug vervangen. Dit project heeft als bedoeling de
vervanging van de tijdelijke brug door een beweegbare loopbrug met een
overspanning van 26m. De doorgang is 3m breed. De voorgestelde typologie
is vernieuwend. De gekozen kinematica behoudt het statisch systeem van
de brug in open en gesloten stand: in beide gevallen gaat het om een
ligger op twee steunpunten. Het ophalen van deze ligger gebeurt door de
vier balansarmen met tegengewicht te laten kantelen. Het project wil
zich met zijn minimalistische en strakke geometrie inpassen in het
landelijke kader van het omliggende Vlaamse landschap. Ney en partners
stonden in voor de volledige opdracht. Het kunstwerk was laureaat van de
Staalbouwprijs 2008 verkozen in categorie D: burgerlijke bouwkunde.
In de categorie ‘esthetiek voor lange overspanning’ zijn
de Collegebrug in Kortrijk en
het Luxemburgse project van Esch-sur-Alzette (een samenwerking met architecten Metaform Architectes) genomineerd. In de categorie ‘techniek lange overspanning’ krijgt de Collegebrug in Kortrijk voor een tweede keer een speciale vermelding.
Ney & Partners is ontwerper van de Collegebrug en de stabiliteitsstudie. Het project gebeurde in samenwerking met SumProject. De eigenheid van deze hangbrug ligt in de complexe geometrie in plan. De brug beschrijft een soort S-vorm: deze geometrie heeft het voordeel tegelijk de toegankelijkheid op beide oevers op te lossen, zowel voor voetgangers als voor fietsers. De maximale helling van het dek bedraagt 5 %. De lengte van de passerelle is 203 m met een centrale overspanning van 86m. De breedte van het dek is 3,20 m en het dek is samengesteld uit een metalen koker van 1 m hoog. De hoofdkabel volgt een kettinglijn volgens de aangrijpende krachten doorheen de ruimte. Het vinden van deze geometrie is een complex probleem waarvoor een specifiek softwareprogramma werd geschreven. De beheersing van het trillingsgedrag voor dit soort brug is cruciaal. De modellering van deze dynamische problematiek gebeurt op basis van een gedetailleerd 3D model. Een trillingsproef op het uitgevoerde kunstwerk heeft aangetoond dat het ontwerp het comfort van de gebruikers garandeert, en er dus geen bijkomende maatregelen nodig zijn.
De Collegebrug in Kortrijk (foto: Jean-Luc Deru (Daylight)) De passerelle in Esch-sur-Alzette is een voetgangersbrug die een directe verbinding creëert tussen het stadscentrum en Park Galgenberg. De inplanting van de passerelle is complex. Er dient een hoogteverschil van ongeveer 21m overwonnen te worden over een afstand van meer dan 100m. Tegelijk dienen de verschillende hoogspanningslijnen en bovenleidingen van de treinsporen ontweken te worden. De te bewaren veiligheidsafstanden tot de verschillende netwerken, de beperkte toegankelijkheid van het park, en de aanwezigheid van de spoorlijnen vormen strikte randvoorwaarden. De brug is een van de belangrijkste projecten voor de stad Esch, omwille van de impact op urbanistisch en sociaal niveau. Voordien was de Galgenberg onvoldoende toegankelijk, hoewel het vlak bij het stadscentrum ligt. Deze brug speelt dus een belangrijke rol in de opwaardering van zowel het stadscentrum als de wijk rond het station. De zuiverheid van het ontwerp vertaalt zich in het reduceren van gebruikte materialen. De brug zelf is opgebouwd uit een homogeen oppervlak van staalplaten. Dit oppervlak wordt aan de buitenzijde geschilderd in een heldergrijze kleur om de subtiele lijnen van het ontwerp te accentueren, de binnenzijde van de passerelle wordt in een ijzeroxide rood geschilderd, als verwijzing naar de karakteristieke rode aarde van de Minette regio. Dit rode ‘parcours’ duidt voor de voetganger ook de overgang van ‘universum’ aan tussen de publieke ruimte van de stad naar de groene ruimte van het Park Galgenberg, en vice versa.