In het Portugese Grândola ontdekte Bart Verheyen van Stramien Architectuur & Ruimte CV de nieuwe gemeentelijke bibliotheek -en archief: een licht en hedendaags gebouw dat het gerenoveerde Praça da República siert. Het ontwerp is van matos gameiro arquitectos. Met de abstracte vormgeving en zuiders witte kleur wilde het Portugese bureau het mysterie behouden en paden naar ontdekking bouwen, als referentie naar de boeken in het gebouw.
In de nieuwe rubriek 'Niet gekend, wel bemind' nodigen we architecten uit om zelf een geliefd project van een collega in de kijker te zetten dat nog niet eerder de aandacht kreeg die het verdient. Ken je zelf zo'n project? Laat het ons weten via info@architectura.be!
Hoe en wanneer hebt u het project leren kennen?
Tijdens een recente reis naar de Alentejo in Portugal.
Wat was uw eerste indruk?
Het gebouw is een lichtgevende ‘parel’ met een warme en gastvrije binnenkant.
Wat spreekt u zo aan in dit project?
Het bibliotheekgebouw getuigt van een sterke integratie. Zowel op ruimtelijk vlak (het bepaalt het voorgelegen stadspleintje) als historisch. De vormgeving is uitgesproken hedendaags , maar toch voelbaar Portugees. De architect neemt je mee langs een beheerste wandeling door patio’s, hellingen , trappen en afgewogen ruimten. Op alle plaatsen is alles in balans. Vooral de beheersing van het licht toont zijn meesterschap en schept een rustgevende en uitnodigend plek.
Kent u de ontwerpvisie achter het project?
Deze is duidelijk af te lezen bij het bezoek aan de bibliotheek.
Herkent u uw eigen ontwerpvisie of manier van werken in het project? Zo ja, op welke vlakken wel? Zo nee, op welke vlakken niet?
Het zoeken naar integratie, perspectief en beleving staat centraal bij elk project. Gameiro is er in geslaagd om dit nog op te tillen naar een hoger niveau dat ook bijdraagt op stedenbouwkundig vlak en de openbare ruimte in sterke mate mee bepaalt. Interactie tussen gebouw en omgeving zijn primordiaal.
Waarom is het project volgens u minder gekend, maar verdient het toch een plek in de schijnwerpers?
Voorlopig was er nog weinig publicatie in de (internationale) pers. Ook dit getuigt weerom van de Portugese bescheidenheid, die volgens mij aan de basis ligt van de beheersing die je ook terugvindt in de actuele architectuur.
Hoe zou u het project in drie woorden omschrijven?
Licht, beheersing en bescheidenheid