Het nieuwe Jules Bordet Instituut, dat in oktober 2021 werd ingehuldigd en een maand later in gebruik werd genomen, strekt zich uit over meer dan 80.000 m², verspreid over negen niveaus op de Erasmussite van de ULB in Anderlecht. Het is een Europees referentiecentrum in de strijd tegen kanker en heeft een capaciteit van 250 ziekenhuisbedden en 43 oncologische daghospitaalplaatsen. Dit complexe zorgproject werd met brio in goede banen geleid door CIT Blaton, BPC Group en Ondernemingen Louis De Waele, die de krachten bundelden om enkele specifieke uitdagingen het hoofd te kunnen bieden. De architecten van dienst waren het Franse Brunet Saunier Architecture en Archi 2000.
De TM CIT Blaton – BPC Group – Ondernemingen Louis De Waele was verantwoordelijk voor lot 1 – inclusief de gesloten ruwbouw, de omgevingsaanleg, de werfcoördinatie en de pilootaanneming – en lot 2, dat alle afwerkingen omvatte. Jérôme Laurensis, werfleider bij CIT Blaton: "Dat we de voornaamste loten in de wacht sleepten, betekende dat we niet zomaar een van de vele partijen op de werf waren, maar dat we als pilootaannemer en werfcoördinator de volledige uitvoering konden beheren door onder meer de planning op punt te stellen. Een specifieke rol die we al jaren onder de knie hebben."
Van bunkers tot banken
Bijna twee jaar lang was de TM alleen aan de slag op de werf: grondwerken, het verlagen van de grondwaterspiegel, het optrekken van de ruwbouw met grote hoeveelheden gietbeton en vervolgens het wind- en waterdicht maken van de schil. Twee zaken die de bouw van het nieuwe Jules Bordet Instituut specifiek maakten: de realisatie van een tunnel die in verbinding staat met het aanpalende Erasmusziekenhuis en de bunkers voor radiotherapie in de kelder met zeer dikke muren, waarbij gebruikgemaakt is van zwaar beton, loden bekleding en gepantserde deuren.
De gevels kenmerken zich door grote glaspartijen en reflecterende borstweringen. Net als bij CHC MontLégia (een andere mooie referentie van CIT Blaton) zijn deze laag, wat niet alleen voor een riante natuurlijke lichtinval in de ziekenhuiskamers zorgt, maar bedlegerige patiënten ook de kans biedt om te genieten van het prachtige uitzicht op natuurgebied Vogelzang. De omgevingswerken resulteerden in de aanleg van tuinen, paden met mooie banken in wit architectonisch beton, picknickplaatsen enzovoort. Dit maakt de bosrijke en landschappelijke omgeving nog aantrekkelijker voor de patiënten, waardoor er sprake is van een echte 'healing environment'.
Nood aan pragmatische werfcoördinatie
De cijfers voor de binnenafwerking van het gebouw zijn duizelingwekkend: elf verschillende loten, 100.000 m² gipsplaten, 4500 deuren, 50.000 m² pvc-vloeren, 75.000 m² verf ... In projecten die gepaard gaan met dergelijke volumes is het noodzakelijk om pragmatisch te blijven en rationele keuzes te maken op het vlak van materialen en onderaannemers. "Om te voorkomen dat we twintig verschillende planningen moesten beheren, hebben we het gebouw opgedeeld in vier min of meer gelijke ruimtes. Eén schrijnwerker moest soms op drie verdiepingen en in drie verschillende zones werken."
De onderaannemers werden geselecteerd op basis van hun ervaring en het vermogen om dergelijke omvangrijke opdrachten tot een goed einde te brengen. Naast voldoende mankracht op de werf moest ook de levering van de benodigde materialen te allen tijde gewaarborgd zijn, met dank aan doordachte materiaalkeuzes. De kers op de taart is de rustgevende visuele uniformiteit bij de afwerking van de kamers, gangen en gemeenschappelijke ruimtes. Jérôme Laurensis: "De ISO-zones – de laboratoria en bunkers voor radiotherapie – vereisten specifieke constructiemethodes, bijvoorbeeld voor de voegen en afdichtingen, en dus meer tijd en veel meer kwaliteitscontroles tijdens de uitvoering. De ISO-zones vormden als het ware een werf binnen de werf."
Aangezien er op sommige momenten tot 450 arbeiders tegelijk aan de slag waren op de werf, was de grootste uitdaging de coördinatie van alle (onder)aannemers die betrokken waren bij de werken, benadrukt Jérôme Laurensis. "Het doorvoeren van ontwerpmatige wijzigingen tijdens de uitvoeringsfase, het voortdurend aanpassen van de planning en uiteindelijk het opleveren van het gebouw binnen de vooropgestelde termijn (met september 2021 als deadline), ondanks de COVID-19-pandemie, maakten dat de bouw van het nieuwe Jules Bordet Instituut een complexe klus was. We hebben eens te meer bewezen dat we uiterst bedreven zijn in de realisatie van ziekenhuisomgevingen."