David Driesen en Tom Verschueren van dmvA stonden voor de opdracht 6 klaslokalen en een polyvalente zaal te ontwerpen voor Basisschool Zavelput in Sint-Agatha-Berchem. Het resultaat is een laag energetisch gebouw met als waarden K37 en E62. Het compacte bouwvolume en het gebruik van beton en betonblokken als thermisch inerte materialen liggen mede aan de basis van deze karakteristieken.
David Driesen en Tom Verschueren van dmvA stonden voor de opdracht 6 klaslokalen en een polyvalente zaal te ontwerpen voor Basisschool Zavelput in Sint-Agatha-Berchem. Het resultaat is een laag energetisch gebouw met als waarden K37 en E62. Het compacte bouwvolume en het gebruik van beton en betonblokken als thermisch inerte materialen liggen mede aan de basis van deze karakteristieken.
De scholencampus Zavelput bestaat uit een paviljoen voor kinderopvang, een kleuter- en een lagere school. Kenmerkend is de ligging van deze Nederlandstalige school in een Franstalige wijk. Door het sterk toegenomen aantal leerlingen kampte de school echter met plaatsgebrek. De vraag was om een nieuwbouw te ontwerpen met 6 klassen, een secretariaat en een polyvalente zaal ter vervanging van de bestaande containerklassen. De nieuwbouw moest het uithangbord worden van de ganse schoolsite.
Stedebouwkundig concept
Het gebouw is opgevat als een versmelting van twee typologieën: aan de straatzijde vormt het met zijn drie lagen een voortzetting en afsluiting van de bestaande lintbebouwing; aan de achterzijde ligt het langgerekte, 2 lagen tellende gebouw voor een groot deel verzonken in het terrein en refereert zo aan de bestaande paviljoenen op het terrein. Samen met de grens tussen gebouwtypologieën vervaagt ook de grens tussen stad en groen: tussen het nieuwe gebouw en het bestaande paviljoen dringt een interne straat het schoolterrein binnen. Een grote schuifpoort sluit deze straat af terwijl het hoofdgebouw na de schooluren afzonderlijk toegankelijk kan blijven.
Architecturaal concept
De dualiteit tussen de stringente stedelijkheid en de frivoliteit van in het landschap gestrooide paviljoenen is er één van orde en chaos, hard en zacht, kennis en creativiteit, inspanning en ontspanning, studie en spel… Kinderen leren omgaan met deze dualiteit is een belangrijke pedagogische opdracht. Deze dualiteit wordt dan ook weerspiegeld in de vormgeving en materialiteit van het gebouw : een ‘tactiele huid’, een lappendeken, een kinderkunstwerk, bestaande uit diverse types rode baksteen verwerkt in diverse metselwerkverbanden.
Troeven
Het nieuwe schoolgebouw beëindigt niet alleen een onafgewerkte scheimuur van een aaneengesloten bebouwing, maar het definieert stedenbouwkundig een binnenstraat die de ganse scholencampus herstructureert en nieuw leven inblaast. De bakstenen huid bestaande uit diverse types rode baksteen verwerkt als een lappendeken, is op maat van het kind en draagt bij tot de frivoliteit van het gebouw. De bakstenen gevel werd uitgevoerd volgens een‘gevelaanwijzer’ opgemaakt door dmvA: elke baksteen werd steen per steen uitgetekend op de computer.
De scholencampus Zavelput bestaat uit een paviljoen voor kinderopvang, een kleuter- en een lagere school. Kenmerkend is de ligging van deze Nederlandstalige school in een Franstalige wijk. Door het sterk toegenomen aantal leerlingen kampte de school echter met plaatsgebrek. De vraag was om een nieuwbouw te ontwerpen met 6 klassen, een secretariaat en een polyvalente zaal ter vervanging van de bestaande containerklassen. De nieuwbouw moest het uithangbord worden van de ganse schoolsite.
Stedebouwkundig concept
Het gebouw is opgevat als een versmelting van twee typologieën: aan de straatzijde vormt het met zijn drie lagen een voortzetting en afsluiting van de bestaande lintbebouwing; aan de achterzijde ligt het langgerekte, 2 lagen tellende gebouw voor een groot deel verzonken in het terrein en refereert zo aan de bestaande paviljoenen op het terrein. Samen met de grens tussen gebouwtypologieën vervaagt ook de grens tussen stad en groen: tussen het nieuwe gebouw en het bestaande paviljoen dringt een interne straat het schoolterrein binnen. Een grote schuifpoort sluit deze straat af terwijl het hoofdgebouw na de schooluren afzonderlijk toegankelijk kan blijven.
Architecturaal concept
De dualiteit tussen de stringente stedelijkheid en de frivoliteit van in het landschap gestrooide paviljoenen is er één van orde en chaos, hard en zacht, kennis en creativiteit, inspanning en ontspanning, studie en spel… Kinderen leren omgaan met deze dualiteit is een belangrijke pedagogische opdracht. Deze dualiteit wordt dan ook weerspiegeld in de vormgeving en materialiteit van het gebouw : een ‘tactiele huid’, een lappendeken, een kinderkunstwerk, bestaande uit diverse types rode baksteen verwerkt in diverse metselwerkverbanden.
Troeven
Het nieuwe schoolgebouw beëindigt niet alleen een onafgewerkte scheimuur van een aaneengesloten bebouwing, maar het definieert stedenbouwkundig een binnenstraat die de ganse scholencampus herstructureert en nieuw leven inblaast. De bakstenen huid bestaande uit diverse types rode baksteen verwerkt als een lappendeken, is op maat van het kind en draagt bij tot de frivoliteit van het gebouw. De bakstenen gevel werd uitgevoerd volgens een‘gevelaanwijzer’ opgemaakt door dmvA: elke baksteen werd steen per steen uitgetekend op de computer.
Gerelateerde dossiers
Met medewerking van
Onze partners