Nieuwe houtbouwmethoden: eerste akoestische resultaten in situ

Toepassing van een innovatieve geprefabriceerde houtskeletconstructie

Recentelijk werden er akoestische metingen uitgevoerd in een geprefabriceerde houtskeletconstructie te Meerhout (zie afbeelding 1), die volgens de nieuw ontwikkelde bouwrichtlijnen voor woningscheidende wanden en vloeren opgetrokken werd (zie de WTCB-Dossiers 2013/1.5, 2014/2.13 en 2015/2.17). Dit complex omvat zowel kantoren als appartementen. De luchtgeluidsisolatiemetingen tussen een van deze kantoren en het erboven gelegen appartement leverden een isolatiewaarde op van 68 dB (DnT,w), wat 10 dB beter is dan de eis voor een verhoogd akoestisch comfort uit de norm NBN S 01-400-1 (DnT,w ≥ 58 dB). Wanneer men de meetgrootheid DnT,w + C50-3150 in aanmerking neemt, die meer rekening houdt met de luchtgeluidsisolatie in het laagfrequente gebied, dan bereikt men nog 58 dB. Hiervoor bestaat er in voornoemde norm vooralsnog echter geen eis.

De contactgeluidsisolatiemeting leverde op haar beurt een waarde op van 41 dB (L’nT,w), hetzij 9 dB beter dan de eis voor een verhoogd akoestisch comfort (L’nT,w ≤ 50 dB). De onderzochte geprefabriceerde houtskeletconstructie presteert dus beter dan een traditionele betonnen vloerconstructie. Wanneer we ook kijken naar de zeer lage geluidsfrequenties, behaalt de woningscheidende houtskeletvloer nog 50 dB (L’nT,w + CI,50-2500).

Toepassing van een ter plaatse gebouwd innovatief houtbouwconcept

Er werden eveneens akoestische metingen uitgevoerd in een complex in Doornik dat nog in opbouw is (zie afbeelding 2). Dit nagenoeg 8.000 m² grote project telt vijf verdiepingen, waarvan vier in houtbouw, en omvat 50 serviceflats en 16 appartementen. Het is zowel op energetisch als op akoestisch vlak zeer ambitieus. Zo streeft het project een verhoogd akoestisch comfort na, zoals gedefinieerd in de norm NBN S 01-400-1. Gelet op het feit dat de basisstructuur van het gebouw uit een houten balk- en paalconstructie bestaat, moest de vloeropbouw lichtjes aangepast worden om aan de principes uit de WTCB-Dossiers 2014/2.13 te voldoen. Zo moest er, vermits de overspanning tussen de draagbalken in het project 1 m bedraagt in plaats van de in de voornoemde WTCB-Dossiers voorgeschreven 40 cm, een licht metalen regelwerk voorzien worden (zie afbeelding 2) waarop de plafondplaten (twee vezelversterkte cementplaten) bevestigd werden. Hier bovenop werd er een 3,5 cm dikke kiezellaag aangebracht. De draagbalken werden op hun beurt aangevuld met de elastische ontkoppelingsblokjes, waarboven een 36 mm dikke OSB-plaat aangebracht werd, die ten slotte bedekt werd met een PE-folie en een dekvloer.

De metingen gebeurden zonder verdere vloerafwerking. De woningscheidende wanden zijn opgebouwd uit een ontdubbelde constructie waarbij enkel aan de binnenzijde van elk appartement een dubbele plaat bestaande uit 12,5 mm dikke gipsplaten aangebracht werd. Er bevinden zich dus geen platen aan de binnenzijde van de spouw. Uit onderzoek is immers gebleken dat deze configuratie essentieel is om een goede luchtgeluidsisolatie te bekomen. De zeer ruime spouwen in de vloerconstructies en de woningscheidende wanden werden onder een relatief beperkte druk volgeblazen met houtvezels. De luchtgeluidsisolatie tussen de appartementen in horizontale zin kon, omwille van de werfsituatie, enkel in een proefopstelling gemeten worden. Deze scoorde wel erg goed: 63 dB (DnT,w) en 61 dB voor de laagfrequente meetgrootheid (DnT,w + C50-3150).

De contactgeluidsisolatie met inbegrip van de zeer lage geluidsfrequenties (L’nT,w + CI,50-2550) bedroeg 43 dB. Rekening houdend met de logaritmische schaal is dit aanzienlijk beter dan de eis voor het hoogste akoestische kwaliteitsniveau uit de huidige akoestische norm.

Lees dit artikel verder op de website van het WTCB >>