Niklaas Deboutte (META) : “Architectuur moet fluisteren, niet schreeuwen”

“Eigenlijk zijn er twee wedstrijden gebeurd”, vertelt Niklaas Deboutte. In eerste instantie ging het om een verkoop onder voorwaarden  door KBC die het gebouw tegen zo gunstig mogelijke voorwaarden wou verkopen dit met inspraak van de stad Antwerpen die de garantie wou dat zowel qua programmatorische invulling als qua architecturale vertaling het gebouw met de nodige ambitie werd aangepakt.

De verkoopsprocedure stond open voor iedereen. Naar verluidt waren er 12 teams in aanvang, meestal een consortium bestaande uit een ontwikkelaar, een investeerder en een aannemer, dit samen met een team van ontwerpers en technische adviseurs. Er moest dus niet alleen een kwantitatief bod geformuleerd worden maar ook een kwalitatief luik uitgewerkt worden met een visie op de toekomst van het gebouw. 12 teams hebben hier aan deelgenomen waaronder wij en Binst.

META vormde een team met Van Hecke & Sels voor het luik erfgoed en met CAAAP, Artes en PMV. “De longlist van 12 werd in eerste instantie herleid tot 6 en vervolgens tot 3 teams. Behalve wij bleef ook een team rond Chipperfield over en het team rond ION, CONIX RDBM en Katoen Natie. Ons team moest omwille van het hoge bod van Fernand Huts de duimen leggen voor het team rond ION.”

MISPLAATSTE 1 APRILGRAP

Voor de verdere uitwerking van dat plan organiseerde Fernand Huts later zijn eigen architectuurwedstrijd, met logistieke ondersteuning van ION, waarbij hij een longlist samenstelde van 29 nationale en internationale bureaus.

Uit die longlist selecteerde hij een shortlist van 11 waar ook grote kleppers als Jean Nouvel, Norman Foster, Herzog & de Meuron, Snohetta, Henning Larsen  bij zaten. Verder ook drie prominente Belgische bureaus: Robbrecht & Daem, POLO en FVWW. Uiteindelijk viel zijn keuze op Libeskind.

Van het ontwerp van Libeskind laat Niklaas Deboutte geen spaander heel. “Misdadig, vind ik het.  Een misplaatste 1 aprilgrap. Het is totaal respectloos voor het bestaande gebouw. Verbouwen is luisteren, nieuw bouwen is dicteren.  bOb Van Reeth zei ooit dat architectuur moet fluisteren, niet schreeuwen.  Daar sluit ik me helemaal bij aan. Dit is volledig het tegenovergestelde. Je kan het niet beter omschrijven dan masturbatiearchitectuur van een starchitect die geen voeling heeft met de stad.”