Het Gallo-Romeins museum van Tongeren kent sinds zijn opening een vliegende start. Als het het succes van de eerste weken en maanden kan bestendigen, stevent het museum af op een jaarlijks bezoekersaantal van meer dan 150.000. Een opsteker die Tongeren kan gebruiken na het debacle van Ooit Tongeren vorig jaar. Alfredo De Gregorio blikt bijzonder tevreden terug op dit renovatieproject.
Het Gallo-Romeins museum van Tongeren kent sinds zijn opening een vliegende start. Als het het succes van de eerste weken en maanden kan bestendigen, stevent het museum af op een jaarlijks bezoekersaantal van meer dan 150.000. Een opsteker die Tongeren kan gebruiken na het debacle van Ooit Tongeren vorig jaar.
"Goedkoopste museum van Europa"
Nochtans was het volgens Alfredo De Gregorio geen duur museum. Hij gaat er prat op dat het volledige bouwteam erin geslaagd is om een laag budget te koppelen aan een fraaie, maar bovenal duurzame transformatie. “Van in het begin hebben wij gekozen voor het overlegmodel. Wij hebben de eerste negen maanden van ons ontwerpwerk, de tijd voor een goede bevalling, bewust geen ‘prentjes’ getoond. Wij hebben over van alles en nog wat maanden gepraat, ook over centen uiteraard. Van in het begin bleek dat het bouwprogramma niet in overeenstemming was met het budget. In plaats van te pleiten voor een budgetverhoging zoals maar al te vaak gebeurt, heb ik gepleit voor een inperking van het programma zonder dat dit de kwaliteit van het museum in het gedrang brengt. In onderling overleg hebben we het programma zo’n 1000 m² verkleind. Verder hebben we gekozen voor een ‘naakt’ gebouw, met zo weinig mogelijk aankleding. Het is immers vooral die aankleding die een gebouw duur maakt. Als je werkt met overgedimensioneerde ruimtes kan je de kracht van de architectuur gebruiken om de sfeer te bepalen. Aankleding wordt dan zelfs overbodig, dikwijls storend. Uiteindelijk zijn we er in geslaagd om een gebouw te maken voor 655 euro per vierkante meter (zonder btw, erelonen, museale opstelling, archeologisch onderzoek en buitenaanleg) en daarmee zijn we wellicht het goedkoopste museum van Europa.”
Stedelijke integratie
Volgens de architect is het grote verschil met het vorige museum een sterkere stedelijke integratie en een grotere ingetogenheid. “Het creëren van een rondgang rondom de basiliek voegt een heel stukje nieuw Tongeren toe aan de stad. En de Tongenaren kunnen nu voor het eerst de achterkant van de basiliek zien. De vroegere grote glazen wand hebben we vervangen door een bewust gefragmeenteerd contact met de basiliek via meerdere strategisch opgestelde raamopeningen. Al wandelend door het museum kan je telkens andere aspecten van de basiliek ontdekken.”
Natuursteen
De keuze voor de natuurstenen gevelbekleding valt bijzonder goed in de smaak. “De keuze van de natuursteen was een avontuur op zich. Ik heb de steen ontdekt toen ik op bezoek was in Milaan bij Antonio Citterio, een goede vriend van mij. Hij had de steen gebruikt in zijn bureau. Ik dacht eerst dat het beton was, maar het bleek een plaatselijk ontgonnen natuursteen (Ceppo) te zijn, waarmee veel gebouwen in Milaan opgetrokken zijn. De keien in de steen vond ik fascinerend, omdat ze refereren naar de silexstenen in de muren van de basiliek en de archeologische opgravingen, én tegelijk een link leggen naar het zichtbare beton in het interieur. De reacties van de mensen hebben me aangenaam verrast. Iedereen begrijpt dat dit de ideale steen is voor dit museum op die specifieke plaats en dat vind ik geweldig.”
Foto's: Philippe Van Gelooven
Een uitgebreid artikel met Alfredo De Gregorio is te lezen in het septembernummer (2009) van het vakblad Architect van uitgever PMG.
Gerelateerde dossiers
Gerelateerde projecten
Onze partners