Na de zoveelste aanbestedingsteleurstelling lanceert Stefan Maes, mede-oprichter van Pure Construct, een oproep naar zowel collega’s als overheid voor meer transparantie en efficiëntie bij aanbestedingen wat moet resulteren in hoogwaardige, duurzame, rendabele en innovatieve projecten.
“Het is met een gevoel van teleurstelling en frustratie dat ik jullie moet informeren dat onze recente offerte niet werd weerhouden voor het project. Het college heeft besloten om niet te gunnen en de opdracht mogelijk later opnieuw aan te besteden.” De reden? De offerteprijzen bleken aanzienlijk hoger te liggen dan de initiële raming. De raming werd weliswaar niet meegedeeld bij de aanbesteding.
‘Not amused’ is een understatement om onze gemoedstoestand te beschrijven, en onze klant, een grote algemene aannemer, voelt zich niet anders. We hebben uren geïnvesteerd en tijd verspild aan het project dat, zoals het is ontworpen, waarschijnlijk nooit zal worden gebouwd.
Dit is bovendien een verspilling van geld, die elders in de bouwsector zoveel meer zou kunnen betekenen.
Een onhoudbaar spanningsveld
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat deze situatie symptoom is van een dieperliggend probleem in onze sector. Een spanningsveld tussen te hoge ambities en realiteit. Een kloof die soms moeilijk te overbruggen lijkt.
Bij onze eigen eerste ruwe raming en de opgelegde klasse van de aanbesteding van het project vroeg ik mij af: hoe is die bijhorende raming van de aanbestedende overheid ooit tot stand kunnen komen? Het was voor ons snel duidelijk dat het bouwbudget meer dan het dubbele zou moeten bedragen van het plafond van de verwachtte klasse van de aannemer. Dit heeft zelfs niets te maken met allerhande prijsstijgingen, maar komt louter door het ontwerp zelf.
Het roept bij mij de vraag op: waarom worden dergelijke aanbestedingen überhaupt nog gepubliceerd? Is er voldoende realiteitszin aan de dag gelegd bij het opstellen van ramingen en budgetten, alvorens geïnteresseerden te belasten met deze ‘ten dode opgeschreven’ dossiers? Moet men niet kritischer zijn in de evaluatie van het ontwerp en de financiële haalbaarheid?
Een roep om samen te werken
Het is duidelijk dat er iets dient te veranderen om deze situaties in de toekomst te vermijden. Architecten, aannemers en andere stakeholders in de bouwsector hebben een gezamenlijke verantwoordelijkheid om samen te werken aan duurzame oplossingen.
Laten we het tij keren door ons te engageren voor transparantie en open communicatie. Het begint bij het grondig en realistisch evalueren van ramingen en budgetten. Laten we de verwachtingen en ambities afstemmen op wat haalbaar is, zonder concessies te doen aan creativiteit en innovatie.
Een gedeelde verantwoordelijkheid
We moeten een beroep doen op onze overheden om meer controle en toezicht uit te oefenen bij het opstellen van ramingen en het goedkeuren van aanbestedingen. Het is belangrijk dat de bouwsector geen tijd en middelen verspilt aan onhaalbare projecten. We moeten onze expertise en ervaring delen met besluitvormers om samen tot weloverwogen beslissingen te komen.
Toekomstgerichte aanbestedingen
Het is hoog tijd om verder in te zetten op de shift van het conflictmodel (klassieke aanbestedingen) naar een overlegmodel (bouwteam), waarin duurzaamheid en efficiëntie hand in hand gaan. Laten we er samen naar streven om toekomstgerichte aanbestedingen te realiseren die resulteren in hoogwaardige, duurzame, rendabele en innovatieve projecten.
Stefaan Maes is mede-oprichter van Pure Construct, een expertisebureau dat zijn klanten bouwheren en aannemers begeleidt/ondersteunt in aanbestedingen en aankoopdossiers.
Onze partners