Elk jaar vechten buurtbewoners zowat 8.000 Vlaamse vergunningen aan bij de steden, gemeenten, provincies of via juridische weg. Met dit proces mocht het MS-centrum in Melsbroek en het voetbalstadion in Brugge alvast kennismaken. Vlaams Bouwmeester Erik Wieërs vindt het niet correct dat één persoon iets kan tegenhouden dat belangrijk is voor toekomstige generaties.
“Natuurlijk hebben ongeruste buurtbewoners alle recht om bezwaar aan te tekenen. Maar toch ben ik boos op hen. Het zijn enkelingen die dit doen en het is geen lawaaierig padelveld waar ze zich tegen verzetten.”
Directeur van een MS-centrum in Melsbroek wond er geen doekjes om in een artikel van het Nieuwsblad. Al tien jaar probeert hij een vergunning te krijgen om het centrum te (ver)bouwen. Jammer genoeg liggen de buurtbewoners dwars.
Deze procedure doet ons denken aan de moeilijkheden die voetbalclubs ondervinden wanneer ze hun stadion willen bouwen of verbouwen. Zowel bij Union als bij Club Brugge zit het dossier muurvast. Toch komt dit nog meer voor bij projecten op kleinere schaal.
“Overal waar je iets wil realiseren, is er wel iemand tegen: het is haast een reflex. Mensen zijn bang voor veranderingen. Maar er moet nog veel veranderen, dus ik houd mijn hart al vast. Het is een debat dat we als maatschappij eens moeten voeren,” aldus Vlaams Bouwmeester Erik Wieërs in het Nieuwsblad.
Meer dan voetbalstadions
Dit debat gaat over meer dan enkel voetbalstadions.
“Bij projecten voor sociale huisvesting gebeurt het bijna altijd dat het door buurtbewoners wordt tegengehouden. We zijn soms te veel overgeheld naar één kant waardoor één burger een volledig project kan tegenhouden. Ook al is dat project in het voordeel van de hele gemeenschap. Dat klopt soms gewoon niet.”
Van de 80.000 goedgekeurde vergunningen per jaar in Vlaanderen wordt ongeveer tien procent aangevochten bij de bevoegde instanties. Ongeveer tien procent van dit aantal komt tot bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen terecht. Per jaar krijgt deze Raad ongeveer 900 dossiers binnen.
“Ik kan begrijpen dat er een protest gevormd wordt wanneer je op een terrein een hoge toren wil bouwen. We moeten clementer zijn voor verbouwingen en voor het hergebruik van bestaand patrimonium. De bouwshift houdt in dat we zo min mogelijk nieuwe ruimte aansnijden. Ik kan niet aannemen dat er protest ontstaat bij de renovatie van een bestaand gebouw om er bijvoorbeeld sociale woningen van te maken. We zouden een verhouding moeten vinden: een fietspad aanleggen is belangrijk voor toekomstige generaties. Als één iemand dit project kan tegenhouden, dan vind ik dat niet correct,” besluit Wieërs.
Vlaamse Bouwmeester
Bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen wijzen ze erop dat 90 procent van de vergunningen zonder protest passeren. Je kan bij hen enkel aankloppen met juridische argumenten. Maar de Vlaamse Bouwmeester wil de procedures laten stroomlijnen.
“Als de overheid de bouwshift op de rails wil zetten dan moet ze ook eens bekijken wat voor soort regelgeving hiervoor moet zorgen. Deze regelgeving moet nagekeken worden en er zal veel getransformeerd moeten worden om een duurzame transitie te garanderen. Iedereen klaagt over hoge huurprijzen, maar niemand wil een sociale woning in de buurt. Iedereen wil groene energie, maar niemand wil een windmolen.”