Wim Boydens van boydens engineering draagt het intiatief Sign for my Future een warm hart toe. Hij ziet voor architecten een belangrijke rol weggelegd in de vorm van duurzaam comfort.
Het valt me op hoe primitief de mens kan zijn in zijn collectieve bewustwording, of beter publieke bewustwording, over moeilijke uitdagingen waarvan de meeste individuen blijkbaar al heel bewust de aanvaarding van de moeilijkheid boven het aangaan van de uitdaging hadden verkozen.
Mijn excuses voor de taaie zin. Maar het is hoopgevend hoe, althans in woordenvolume, velen zich pas outen als significante signalen vanuit de wortel van de samenleving hiertoe massaal oproepen. Alsof we er volledig klaar voor zijn, maar eigenlijk gewoon de start nog dient aangekondigd.
Eigenlijk is dat een vaststelling die me tot een vreugdedans van hoop verleiden kan. Blijkbaar kunnen zaken die iedereen eigenlijk al lang weet blijven sluimeren in eenieders individueel maar ingetogen bewustzijn, om er dan plots uit te breken mits een klein maar gevoelig collectief signaal.
Het valt me op hoe primitief de mens kan zijn in zijn collectieve bewustwording, of beter publieke bewustwording.
Comfort in gebouwen, zomer en winter maar toch vooral dat koude seizoen, is bijna voor een derde van de jaarlijkse uitstoot koolstofdioxide verantwoordelijk in onze contreien. Toch wel aanzienlijk dat aandeel door ons gebouwenpark. Al ruim een decennium gaan de meeste vergaderingen of informele ontmoetingen met beleid, industrie-associaties, burgerplatformen, wedstrijdjury's, studentenprojecten, onderzoeksopzetten, concrete conceptvergaderingen, werfvergaderingen... hier wel eens bewust over. Soms erg kort, een andere keer iets langer. Maar toch al te dikwijls zich er bij neerleggend dat het de moeite nog niet loont, dat het niet opbrengt, dat er andere prioriteiten meer aandacht verdienen, of dat we het echte verschil niet kunnen maken.
Comfort in gebouwen, zomer en winter maar toch vooral dat koude seizoen, is bijna voor een derde van de jaarlijkse uitstoot koolstofdioxide verantwoordelijk in onze contreien.
Nochtans komt alles samen in dat comfort. Architect en ingenieurs bepalen samen de isolatiegraad, massa en oriëntatie van het gebouw, de efficiëntie van de toestellen, de hernieuwbaarheid van de thermische opwekking en de regeling van het geheel, het beoogde gebruik, de meetbaarheid,... Ik focus graag even en bewust op energie, hoewel bredere evaluaties van levenscyclusimpact en –kost, gebruik van water en materialen, biodiversiteit, mobiliteit en sociale aspecten in een analyse van globale impact wel gerechtvaardigd zijn, soms dreigt het specifieke belang van de zuivere energiehuishouding onder deze mantel vertroebeld te geraken. Een initiatief als Decarbheat (www.decarbheat.eu) is een mooi voorbeeld hoe een initiatief vanuit de maatschappelijk verantwoordelijke HVAC industrie de nationale en internationale bedrijven ertoe aanzet om hun intenties hard te maken en te onderschrijven. Hun toekomststrategie wordt hierop uitgeschreven, en smeekt ook om investeringszekerheid, zoals ook alle andere stakeholders dit doen.
En graag hebben zij een ruggensteun tegen de economische dreiging achter het opnemen van deze verantwoordelijkheid, terecht. Economie is geen harde wetenschap, maar een weerspiegeling van hoe een samenleving zich organiseert. Economie is geen doelstelling op zich, maar een vertaling van hoe een samenleving zich eensgezind schaart achter een bredere doelstelling. De Europese commissie heeft het decarbheat initiatief ondertussen geadopteerd en logistiek overgenomen. Dat is ook de mooiste ruggensteun die men zich kan voorstellen. In Vlaanderen wordt nu vanuit het werkveld ook een lokaal initiatief opgestart. Hou het voor ogen, het ‘manifest duurzame verwarming’. Een duidelijke context waarin de ambities van individuele bedrijven zich formeel kunnen inschrijven, of het nu gaat om ontwerpers, aannemers, toeleveranciers of overheden. Met één duidelijk doel: De CO2 uitstoot van comfortinstallaties op een duidelijke tijdslijn meetbaar te reduceren tot nul.
Laat ons deze collectieve signalen steunen en onderbouwen, de individuele voldoening zal openbloeien, niet louter professioneel maar ook diepmenselijk.
Eigenlijk weet elk van ons erg goed wat elk van ons kan doen, het exacte hoe is blijkbaar wel nog een uitdaging, er zijn nog barrières te overwinnen maar inspanningen integreren in telkens een mooi, en liefst opvallend sterk initiatief geeft hoop. En dat initiatief kan een bouwproject zijn, een regelgevend initiatief, een onderzoeks- of ontwikkelingsproject, een burgerinitiatief.
Laat ons deze collectieve signalen steunen en onderbouwen, de individuele voldoening zal openbloeien, niet louter professioneel maar ook diepmenselijk. En in gedreven respect voor de generaties die vol verwachting, maar ook terechte vrees, ontluikende verontwaardiging en een begrijpbare onmacht in onze richting kijken. Niet enkel naar het beleid, niet enkel naar de industrie, niet enkel naar onze levensgewoonten, maar naar het geheel, het collectief.
----
Deze column werd ons aangeleverd in het kader van de actie Sign for my Future, een groots opgezette campagne waarmee bedrijven, universiteiten en organisaties de overheid oproepen om werk te maken van een doortastend klimaatbeleid.
architectura.be is één van de partners van Sign for my Future en zal regelmatig columns publiceren waarin architecten, ingenieurs en andere bouwprofessionals een lans breken voor een efficiënter klimaatbeleid.
Wilt u ook uw mening kwijt in een column? Dat kan zeker. Contacteer ons via info@architectura.be of 011 56 19 50 en wij laten u weten wat de voorwaarden zijn voor een dergelijke column.
En vergeet natuurlijk ook niet om zelf ook te tekenen voor het klimaat en onze toekomst. Zo laat u de volgende regering weten dat ook u vragende partij bent voor een gedegen klimaatbeleid.