Patchwork gevel met spiegelvlakken zorgt voor kunstig stukje Kortrijk

Nog voor er sprake was van de K-Tower was er al een internaatstoren bij het vroegere St.-Amandscollege (nu: Guldensporencollege) die het uitzicht van de buurt sterk bepaalde. Die stond echter al een tijd leeg en dus ging het college op zoek naar een investeerder om die te renoveren en een nieuwe bestemming te geven.

“Maar al bij die eerste plannen voor de opwaardering van de buurt, bleek een verbouwing van de toren niet aan de orde,” aldus Jacques Ceyssens (architectenbureau Samyn & Partners): “Qua brandveiligheid bleek lang niet meer voldaan te worden aan de geldende eisen en bovendien waren de plafonds van de studio’s onoverkomelijk laag. Nog voor de toren uiteindelijk dan ook werd afgebroken, verrezen in 2017 pal daarnaast al de eerste fundamenten van de K-Tower, een nieuwe 20 verdiepingen tellende woontoren met 65 appartementen en penthouse met zicht op Kortrijk.”

Van architectuurwedstrijd tot unieke ‘patchwork’-gevel

“Al van bij het indienen van onze kandidatuur voor de ‘design & build’-wedstrijd voor dit project in 2006 werden we door het consortium Koramic Real Estate & Van Roey Vastgoed als architect onder de arm genomen,” gaat Jacques Ceyssens terug in de tijd. “Uit die wedstrijd kwamen we als winnaar uit de bus, al ging er van dan af nogal wat tijd over tot we tot een uiteindelijk ontwerp kwamen dat alle stakeholders kon bekoren. Het idee was uiteindelijk om een gevel te creëren die de toren op ieder moment van de dag een andere aanblik geeft, dankzij de hemel die erin weerspiegelt. Een geslaagde zet, zo bleek, om aan de vraag om met de toren ‘kunst in de stad’ te brengen, te voldoen. Uiteindelijk kleedden we de gevel aan met een patchwork van weerspiegelende oppervlakken, wit gekleurde stukken en geborstelde aluminium onderdelen. Een resultaat waar iedereen enthousiast over was.”

Jelle Vandecasteele (technisch directeur Koramic Real Estate). “Wij zaten vanaf de eerste plannen in 2012 mee aan tafel met de architect om tot een mooi ontwerp te komen dat tegelijk zowel uniek was als toch ingetogen. Want, het is niet moeilijk om de aandacht te trekken met een toren als deze, maar het is wel de kunst om niets schreeuwerigs in te plannen dat men binnen 5 jaar beu is. En daarvoor hebben we kosten nog moeite gespaard, door zelfs na de bouwvergunning het ontwerp te blijven verbeteren voor een ideale match tussen architectuur, leefbaarheid en wooncomfort. Wat dat laatste betreft, counteren de screens – samen met de natuurlijke beschaduwing dankzij de terrassen – perfect het risico op hoog oplopende binnentemperaturen in de appartementen.”

Doekzonwering de meest logische keuze

“Doekzonwering was hier inderdaad een logische keuze,” aldus ook Ceyssens, “omdat ons dat toelaat om zo helder mogelijk glas te gebruiken. Kwestie van geen invloed van kleuren te hebben op het zicht naar buiten. Oorspronkelijk dachten we er zelfs aan om het patchwork van de gevel door te trekken in doeken in verschillende grijstinten. Maar uiteindelijk kozen we overal voor donkergrijze doeken die niet alleen perfect aansluiten bij de geborstelde aluminium maar vooral het zicht van binnen naar buiten optimaal behouden, ook met de doekzonwering neergelaten.”

“Zonwerend glas was sowieso geen optie, ook al omwille van het verschil in kleur met niet-zonwerend glas waarmee het in dit project gecombineerd zou worden,” bevestigt Jelle Vandecasteele.

“Maar met in ieder appartement ramen tot op de grond moesten we wel verplicht op zoek naar een alternatief om aan de EPB-voorschriften te voldoen. Door de zon tegen te houden nog voor die het glas kan bereiken, kozen we voor de meest efficiënte manier om te voorkomen dat het binnen te snel opwarmt. Trouwens, ook op de noordgevel van dit gebouw zijn dezelfde doekkasten en geleiders voorzien als op de overige 3 gevels, ook al zit er geen zonweringsdoek in (al hadden kopers wel de keuze om die alsnog te voorzien). Kwestie van een uniforme architectuur aan te houden. Je mag namelijk niet vergeten dat een ontwerp als dit mee de skyline van de stad bepaalt.”

Voor dit project werd een specifieke windstudie uitgevoerd. Daaruit bleek dat de Renson Fixscreens voor elk van de 20 verdiepingen van deze hoogbouw qua windbestendigheid absoluut voldeden aan de voorschriften op dat vlak. Het bevestigt ook volgens de architect dat Renson als pionier in windvaste doekzonwering (tot 130 km/u) de uitgelezen partner was voor dit project. Vandecasteele beaamt: “Want Renson is toch nog altijd dé referentie in zonwering in de regio.”

Al bracht de studie daarnaast wel de foutieve perceptie aan het licht als zou het op de 20^ste verdieping harder waaien dan beneden. “Dat bleek uit onderzoek naar het comfort op de terrassen, waar ook de geperforeerde windschermen er mee voor zorgen dat de wind wordt tegengehouden terwijl het zicht niet belemmerd wordt.”

De Renson Fixscreen doekzonweringskasten en zijgeleiders werden vooraf op de raamchassis gemonteerd, om door Allaert Aluminium in 1 geheel op de werf geïnstalleerd te kunnen worden. Met de gevel helemaal afgewerkt, is van de kasten en geleiders van de doekzonwering volgens Ceyssens zelfs haast niets meer te zien zijn.

Meerwaarde voor het stadsbeeld

Jelle Vandecasteele: “In dik 1 jaar tijd werd de ruwbouw van de K-Tower opgetrokken: van niveau -3 tot +20. Na de zomer van 2017 volgden ook vlot de binnenafwerking, gevelbekleding en terrassen vlot. Aanvankelijk was er sprake in overleg met de stad Kortrijk om de onderste bouwlagen te reserveren voor kantoren, maar uiteindelijk wou het stadsbestuur hier een puur residentiële woontoren, wat het dus ook geworden is. En dat bleek een goeie zet, want elk van de in totaal 65 appartementen baadt in het zonlicht en heeft een uniek zicht op ofwel de Leie, de stad of de zonsondergang.”

Met de volledige oplevering in zicht, blikt Ceyssens tot dusver heel tevreden terug op dit project: het is vooral een boeiende opdracht, met veel uitdagingen omwille van de vele aanpassingen doorheen het parcours. Maar dat de K-Tower een meerwaarde is voor de omgeving, blijkt nu al uit het aantal passanten dat stopt om een foto te nemen van het gebouw.