Paul Corbeel (VK): ‘Rogers was een gentleman overgoten met Italiaanse passie voor het vak’

Wat was de sterkte van Rogers als architect?

'Ik denk dat de combinatie van zijn ‘mens’ zijn en zijn talent de basis geweest is van zijn indrukwekkende carrière. Hij trok de absoluut juiste mensen aan om samen zijn verhaal te schrijven en is er in geslaagd om een pracht van een cultuur te installeren in zijn kantoor. Heel specifiek in een architectenomgeving is dat niet evident. Allemaal getalenteerde mensen samenbrengen en samen laten werken is geen sinecure. Dat leek daar nochtans precies wel het geval te zijn. Hij kon zijn gedachtegang ook zeer goed verwoorden zodat elkeen begreep wat de te volgen richting was; Hij kon bijgevolg ook heel erg goed luisteren.'

Welke werken spreken jou het meest aan?

'Er zijn er natuurlijk meerdere, maar als ik er dan toch één mag noemen die er bovenuit steekt, dan is dat onmiskenbaar de Lloyd’s Building in Londen. Wat daar gebouwd geweest is, getuigt van een zeer grote durf en zelfvertrouwen gepaard gaande met een onwaarschijnlijke vakkennis. Zo’n complex en uitgepuurd gebouw met een grootse synergie tussen architectuur en engineering zien we zelden. En zo ongelooflijk tijdloos. Heerlijk.'

Hoe was hij als mens? Hoe was het om met hem samen te werken?

'Een hele pure warme man, overgoten door eenvoud. Doch wel quality-driven zoals ik geen ander ken. Uitermate respectvol, intern zowel extern. Was een gentleman overgoten met Italiaanse passie voor het vak.'

Wat moet de architectuurwereld vooral onthouden over Richard Rogers?

'Dat kwaliteit steeds de bovenhand moet krijgen. En dat elkeen betrokken samen aan een context moet werken waar dat mogelijk is. Het belang van architectuur en de impact ervan is veel te groot om hier nog maar aan te twijfelen. En dat daar genoeg middelen moeten tegenover staan om dat te kunnen waarmaken zou geen discussie mogen zijn.'