Arata Isozaki is op woensdag 28 december op 91-jarige leeftijd overleden, zo maakte zijn bureau vlak voor eindejaar bekend. De wereldberoemde Japanse architect werd in 2019 bekroond met de prestigieuze Pritzker Prize.
Isozaki kende zijn vroege succes tijdens de geallieerde bezetting van Japan, wanneer het land zichzelf wilde heropbouwen na de Tweede Wereldoorlog. Hij realiseerde heel wat gebouwen in zijn thuisstad maar herdefinieerde ook de uitwisseling tussen Oost en West door de Japanse visie Europees en Amerikaans design te laten beïnvloeden.
“Isozaki beschikt over een grondige kennis van de architectuurgeschiedenis en -theorie en hij omarmt de avant-garde. Hij gaat nooit voor een replica van het status quo. Zijn zoektocht naar betekenisvolle architectuur komt duidelijk tot uiting in zijn gebouwen die tot op vandaag de stilistische categorisaties uitdagen, permanent in evolutie zijn en altijd fris in hun aanpak”, aldus de jury van de Pritzker Prize in 2019.
Zijn gebouwen lijken geometrisch eenvoudig, maar zijn doorspekt van theorie en intentie. Het Museum of Contemporary Art in Los Angeles was de eerste internationale opdracht van de architect. Hoewel controversieel, spreekt zijn bewustzijn van schaal uit het rode zandstenen gebouw dat een assemblage van volumes is. Hij hanteerde zowel de theorie van de gulden snede als yin yang en maakt de westelijke en oostelijke verhoudingen op die manier complementair.
Isozaki had bij zijn ontwerpen veel oog voor de omgeving en de noden van de lokale maatschappij. Zo is Palau Sant Jordi (1983-1990 Barcelona, Spanje), ontworpen voor de Olympische Spelen van 1992, deels ondergronds gesitueerd om de impact van het stadion voor 17.000 toeschouwers te beperken en in plaats daarvan het omliggende Montjuic heuvellandschap te benadrukken. Het koepeldak is gebouwd volgens Catalaanse technieken, en de hellende vormen zijn geïnspireerd door Boeddhistische tempels. Lokale materialen zoals baksteen, zink en travertijn zijn als afwerkingsmaterialen gebruikt.
Het werk van Isozaki overspant zes decennia en omvat meer dan honderd gebouwen verspreid over Azië, Europa, Noord-Amerika, het Midden-Oosten en Australië. Tot zijn bekendere werken behoren Kitakyushu City Museum of Art (1972-1974 Fukuoka, Japan), Tsukuba Center Building, (1979-1983 Ibaraki, Japan), Art Tower Mito (1986-1990 Ibaraki, Japan), Nara Centennial Hall (1992-1998 Nara, Japan), Pala Alpitour (2002-2006 Turijn, Italië), Himalayas Center (2003-2013 Shanghai, China), Allianz Tower (2003-2014 Milaan, Italië), Qatar National Convention Center (2004-2011 Doha, Qatar), en Shanghai Symphony Hall (2008-2014 Shanghai, China).