Het boek Campusarchitectuur sinds 1970, het eerste deel uit de reeks Bouwen aan de Vrije Universiteit Brussel, geeft een overzicht van de verschillende architecturale stijlen die de sites Etterbeek en Jette typeren. Huiscolumnist Filip Canfyn doorbladerde een recensie-exemplaar en werd er niet vrolijk van. "Het boek registreert alleen, koudweg, maar interpreteert noch situeert noch evalueert op een ernstig te nemen manier. Alsof je kijkt in een catalogus vol vervlogen dingen."
"In dezelfde week dat de rector van de VUB de beursgang van zijn universiteit introduceert om ondergrondse geldbronnen aan te boren voor ambitieuze expansieplannen wenst hij de lezer “veel kijkgenot” toe in zijn intro voor “Campusarchitectuur sinds 1970 – Bouwen aan de Vrije Universiteit Brussel”. Dit getuigt weeral van scherp inzicht want meer dan enig kijkgenot valt eigenlijk niet te rapen in dit fotoboek met bijeengeharkte teksten. Bovendien zijn die campusbouwsels in kwestie ook al niet om over naar huis te schrijven, laat staan een volledig boek. Ja, de Sigaar van Braem, de U-Residentie van Bogdan & Van Broeck en het veelbelovende toekomstproject van Conix RDBM kunnen nog in het vakje ‘boeiend’ gestopt worden maar voor de rest staan veel te veel gedateerde Barro-spullen en andere banaliteiten in de weg van een patrimonium, dat geëerd en gegeerd moet worden. Horresco referens wanneer een rillende aha-erlebnis richting mijn eigen campus vroeger, aan de Celestijnenlaan in Heverlee, over mijn rug loopt. Kind van zijn tijd zijn betekent geenszins de tand des tijds kunnen verdragen of vanzelf tijdloos worden, integendeel, en loutere functionaliteit levert zeker geen intelligente ruïnes op. Het is op die campussen in Etterbeek en Jette dan ook veelal huilen met de studentenpet op.
Trouwens, het boek registreert alleen, koudweg, maar interpreteert noch situeert noch evalueert op een ernstig te nemen manier. Alsof je kijkt in een catalogus vol vervlogen dingen, die bijna Oostduits en heimweeloos de revue passeren. Dit is eigenlijk geen boek maar een stuk uit het Algemeen Wereldtijdschrift van “Lijmen & Het been”, een Boormanse reportage om vliegen te vangen.
En opnieuw moet ik dezelfde vraag stellen: als het vandaag zo moeilijk is om een goed boek uitgegeven te krijgen omdat er geen markt voor is, voor wie wordt dan zo’n niet-boek uitgegeven?
Als geschenk voor kopers van universiteitsobligaties? Als hebbedingetje voor alumni, die aan hun vrienden willen tonen waar ze nog vuile manieren gehad hebben? Als visitekaartje voor professoren, die thuis moeten uitleggen waar ze overdag rondhangen? Als vulling voor het zakje, dat plichtsmatig aangeboden wordt aan buitenlandse delegaties? Of als duur herbarium voor droge bladeren?
Kortom, “Campusarchitectuur sinds 1970 – Bouwen aan de Vrije Universiteit Brussel” is spijtig genoeg een gemiste kans, zowel qua architectuur als qua boek."
Info