Recensie: 'Mijn grond is goud waard'

De intro van ‘Mijn grond is goud waard’ is zowel tenenkrullend cynisch als genant juist en illustreert zeer goed de teneur van het boek. “Terwijl we in een laatste stukje file door onze lintbebouwing naar onze verkaveling rijden, horen we op Radio 1 de Vlaams Bouwmeester over verdichting (…). Straks is het weekend en kunnen we het gras maaien van onze grote tuin. We hebben ruimte nodig om te leven, leefruimte voor de kinderen, ademruimte na een hectische dag.”

De auteur staat niet onmiddellijk bekend als een eminent verdediger van het algemeen belang maar eerder als een verstandige optimalisator van de particuliere meerwaarde. Die grondtoon nestelt zich tussen elke regel van het boek maar dat belet niet dat Ockier met een zeer gevatte knowhow en empirie op alle juiste slakken zout legt. Van ruimtelijke ordening tot residuele grondwaarde, van betonstop tot bouwshift, van appartementisering tot sociale huisvesting, van betalingssnelheid tot omgevingsvergunning, van marktanalyse tot inkoopverplichting, …, zowat àlles wordt helder uitgelegd.

En ja, dat onderliggende timbre ergert me wel eens, omwille van die individualistische kijk, maar ik moet volmondig bekennen dat de 170 bladzijden, die ik met stijgend plezier gelezen heb, correct, revelerend en verplichte kost zijn. (Nooit gedacht dat ik dit nog schrijven. Ja, een boek kan ook simpelweg to the point zijn.)