Residentie Rembrandt: eyecatcher op voormalige kankerplek in hartje Genk

Zo’n zes jaar geleden werd het projectontwikkelaar Danny Somers te pijnlijk: er moest iets gebeuren met de site op de hoek van de Bochtlaan en de Europalaan in het centrum van Genk. Die plek was voor veel Genkenaars een doorn in het oog. Het verloederd aanzicht stond dan ook in schril contrast met het nostalgische karakter van het gebouw. In de jaren 70 en 80 was de voormalige feestzaal een geliefde uitgaansplek van veel Genkenaars, maar na de sluiting ervan vond het gebouw geen nieuwe bestemming, hoewel enkele horecabazen het wel probeerden. Omdat de site ook nog eens aan een druk verkeersknooppunt ligt waar veel ongevallen gebeuren, doopten veel Genkenaars de plek zelfs ‘Place Misère’.

Geen hapklare brok

Na meer dan twee jaar negociëren kocht Somers met zijn bedrijf Som Project de grond en het gebouw van de zeven mede-eigenaars. Een jaar later, in het najaar van 2013, is de bouwvergunning binnen en kan de bouw aanvangen. Somers heeft grote plannen met de site. Hij heeft twee architectenbureaus in gedachten. Stedenbouwkundige ambtenaren van de stad kiezen uiteindelijk voor het ontwerp van Drieskens & Dubois Architecten, maar Som Project beslist uiteindelijk om PCP Architects ook bij de werken te betrekken. Zijn nemen de planning en de uitvoering voor hun rekening. “Wij zijn Som Project vandaag nog altijd enorm dankbaar voor de kans die we van hen kregen”, steekt Didier Appeltans, architect-vennoot bij Drieskens & Dubois Architecten, van wal. “Het budget waarmee we mochten werken oversteeg onze verwachtingen, en dus konden we eens iets meer doen.” Dat was ook nodig, want de site presenteerde zich bepaald niet als een hapklare brok. “We stonden inderdaad voor enkele uitdagingen, waarvan de grootste toch wel het enorme niveauverschil was tussen de straatkant en de achterkant van het gebouw, waar het stedelijk park ligt. Dat verschil bedraagt maar liefst elf meter. We moesten er ook voor zorgen dat ons ontwerp het park niet helemaal aan het zicht zou onttrekken. Een laatste grote uitdaging lag natuurlijk in het historisch belang van de site voor de Genkenaar. Ons ontwerp moest de plek in ere herstellen.”

Tegenwicht voor somberheid

Het gebouw telt uiteindelijk vijf verdiepingen met 41 appartementen, gaande van appartementen met één slaapkamer tot appartementen met drie slaapkamers en penthouses. Er zijn ook twee ondergrondse bouwlagen, waar zich parkeergarages en een bergingsruimte per flat bevinden. Die garages hebben ook een trap naar buiten. Wanneer niet alle parkeerplaatsen verkocht zouden geraken aan de bewoners van Residentie Rembrandt, kunnen omwonenden zo ook een plekje bemachtigen. “Gezien de lange voorgevel was horizontaliteit een kernwoord in ons ontwerp”, gaat Appeltans voort. “Waar we ook fier op zijn, is de ‘knik’ die het gebouw ongeveer in het midden maakt en het feit dat elk terras een stuk open en een stuk gesloten borstwering heeft. Voorts heeft de opening in het midden van de gebouw, waar vijf trappenkernen in uitkomen, eveneens een belangrijke functie. Niet alleen kan je daardoor het park zien liggen vanop straat, de passerelle brengt ook heel wat licht binnen in de kantoren die onderaan Residentie Rembrandt gevestigd zijn (lager dan straatniveau). Het groene dak, met gras dat over de gevel hangt, zorgt er ook voor dat het park als het ware overloopt in het gebouw.” Jochen Kerkhofs, medezaakvoerder van PCP Architects, pikt in. “Wat zeker ook nog speciaal is, is het zwart-witcontrast dat we hebben gecreëerd in de terrassen aan de voorzijde. Men zegt vaak dat Genk een sombere stad is, en daar hopen we op deze manier iets aan te hebben gedaan. Om dat contrast te verkrijgen, hebben we voor het eerst gewerkt met zwarte sierpleister.” Hoe de samenwerking tussen de twee architectenbureaus verliep, wilden we nog weten. “Uitstekend”, klinkt het in koor. “Dat ging zelfs zo goed dat we nu opnieuw samen aan één project aan het werken zijn”, aldus Kerkhofs.

Korte doorlooptijd

De bouw van het complex verliep opvallend vlot. “Alleen het gevelpleisterwerk was niet evident. Door de vele inspringingen en de dragende balkons duurde dat werkje nogal lang en was ook de afwatering niet vanzelfsprekend”, zegt Vincent Van den Bosch van bouwonderneming Haex. Hij ging van de schoolbanken meteen naar de werf van Residentie Rembrandt en was op het einde zelfs de enige projectleider.” Zaakvoerder Joeri Haex beaamt: “Samen met de architecten hebben we de orders van de bouwheer goed opgevolgd. Daardoor hebben we een hele korte doorlooptijd kunnen realiseren.” Danny Somers van Som Projects is dan ook een tevreden man. “Verschillende appartementen zijn al verkocht. De gemiddelde prijs bedraagt zo’n 300.000 euro. Met de oplevering bereikte een van de mooiste projecten die we ooit hebben gerealiseerd zijn orgelpunt”, besluit hij.