Steen & Been: Boekentoe

Architectura.be post op 28 augustus laatstleden een artikeltje onder de kop ‘Kloosterruïne getransformeerd tot stadsbibliotheek’. Ik kijk naar de foto’s en zie nog lege ruimten, die warmte geven en welkom roepen. Ruimten, die smaken naar meer, als ruimten al kunnen smaken. Ik lees verder. ‘Het Predikheren’, een klooster met kerk in hartje Mechelen, dat dateert van 1650 maar dat al sinds 1975 leeg staat, wordt herschapen in een boekentempel slash cultuurpaleis slash stadsoase. Alle lof moet gaan naar Korteknie Stuhlmacher Architecten uit Rotterdam, die, samen met Callebaut Architecten, na een Open Oproep alle vakmanschap uit de kast halen. Het onterecht lelijke eendje van weleer krijgt liefde en respect en wordt omgetoverd tot een pronte paradijsvogel voor morgen. Mechelen wou ‘een plek om op verhaal te komen’ en die projectdefinitie kan niet raker geformuleerd noch beter waargemaakt worden.

"Waarom maakt dit mij zo blij? Omdat ik dagelijks moet lezen (!) dat er almaar minder gelezen wordt, dat het begrijpend lezen zienderogen achteruit gaat, dat de kennis van en de interesse voor letters en letteren krimpen."

Het feest kan voor mij helemaal niet meer stuk wanneer ik op het avondnieuws zie hoe ‘Het Predikheren’ geopend wordt met toeters en bellen en vooral met een parade, de burgemeester op kop, die de allerlaatste boeken van de oude naar de nieuwe bibliotheek ritueelgewijs overbrengt. Alleen papiersnippers vanuit de ramen voor de gekke boekenbende kunnen het nog zotter maken, maar Mechelen wil proper blijven, dus niet.

Waarom maakt dit mij zo blij? Omdat ik dagelijks moet lezen (!) dat er almaar minder gelezen wordt, dat het begrijpend lezen zienderogen achteruit gaat, dat de kennis van en de interesse voor letters en letteren krimpen. Ik sta vorige week nog te praten met een schooldirecteur in Walcheren, die er prat op gaat dat alle leerlingen in de eerste twee jaren van ‘het middelbaar’ alleen nog een iPad hebben om les te volgen, oefeningen te maken en dingen op te zoeken. En neen, geen boeken meer. Ik vraag hem of ze nog lezen. Lezen om te lezen. Hij antwoordt, al wat minder prat, dat ze door het continu gebruik van iPad en smart phone en watweetiknog allemaal aan informatiestress lijden en geen energie meer over hebben om nog een boek te lezen, op papier of op scherm. Hallo?

Laat daarom ‘Het Predikheren’ ook de plek worden, waar niet alleen op verhaal gekomen wordt maar ook om een verhaal. Om een boek. Zodat het geen boeken toe wordt voor het o zo verrijkende lezen. (Of word ik nu echt oud?)