Onze huiscolumnist Filip Canfyn aanhoort met stijgende verbijstering het pleidooi pro domo van de (rector van de) Gentse universiteit, die studentenkamers wil bouwen na het rooien van een bos(je). Leve de lepe intelligentia!
Op 7 september verschijnt op de website van UGent een wellicht preventief bedoeld en door de communication manager geschreven apologie, waarin gemotiveerd wordt waarom de universiteit een kudde koten bouwt ten koste van een bos van 0,4 ha, dat in de weg ligt. De argumenten klinken plausibel. Eén, tekort aan betaalbare studentenhuisvesting. Twee, geen alternatieve site, die haalbaar is qua regelgeving, programma en fasering. Drie, compensatie met bomen in Zottegem en Lubbeek. Vier, locatie voorzien in het RUP Groen van de Stad Gent. (Dat laatste puntje oogt wél vreemd. Het thematisch RUP 169 wil immers bestaand groen beschermen en nieuw groen faciliteren en wacht nog op een definitieve vaststelling. Nog niet goedgekeurd en het eerste groen verdwijnt al …)
"De rector kent de politieke truc: is een beslissing controversieel, zeg dat die ten voordele van kansarmen genomen wordt, dan durft niemand nog de relevantie of oorbaarheid van die beslissing in vraag te stellen. Als er dan al eens iets gebeurt voor betaalbaar wonen moet iedereen zwijgen en toestemmen."
Case closed, denken ze dan aan de Blandijnberg. Tot ruchtbaarheid gegeven wordt aan de rooivergunning. De Stad Gent verschuilt zich achter de verlener (de provincie) en het juridisch statuut (blauwe zone). De Vlaamse overheid, bij monde van het Agentschap Natuur en Bos, gaat in beroep, samen met onder meer Natuurpunt en de evidente buurtbewoners. Zelfs het VRT-nieuws maakt op 13 september een item van ‘Universiteit kapt bosje voor studentenkamers’.
De rector mag op het scherm spitsroeden lopen maar heeft blijkbaar mediatraining gekregen. Primo, hij speelt het slim: dit moét want minder begoede studenten hebben recht op betaalbaar onderdak. Hij kent de politieke truc: is een beslissing controversieel, zeg dat die ten voordele van kansarmen genomen wordt, dan durft niemand nog de relevantie of oorbaarheid van die beslissing in vraag te stellen. Als er dan al eens iets gebeurt voor betaalbaar wonen moet iedereen zwijgen en toestemmen. Secundo, hij gaat in de tegenaanval. Ja, hij erkent het belang van een bos in de stad, van biodiversiteit, maar hij merkt fijntjes op dat er ook andere belangen bestaan. Lap, het eeuwige excuus komt weer op tafel, alsof de rector en de universiteit als ordinaire vastgoedpromotoren denken. Bouwshift, natuurbehoud, klimaatopwarming, het algemeen belang, allemaal goed en wel maar er bestaan ook andere belangen. Die andere belangen zijn dagelijks de redenen waarom ecologische en andere maatschappelijke problemen blijven bestaan en zelfs toenemen, problemen, die al even dagelijks in universitaire studies aangetoond en aangeklaagd worden.
Als dit de logica van de intelligentia, van de voorhoede moet voorstellen, dan moeten we ons zorgen maken over blindheid voor de bomen én het bos.