Steen&Been (column Filip Canfyn): Betonflop

De Morgen behangt op 23 mei 2016 quasi de ganse voorpagina met de liederlijke belofte van minister Joke Schauvliege om de Vlaamse ruimtelijke ordening te hertekenen. En inderdaad, voor de zoveelste keer regent het goede voornemens, die niét aan overmatig drankgebruik kunnen geweten worden.

De analyse kent iedereen al, dus ook Schauvliege: Vlaanderen heeft de hoogste bebouwde oppervlakte in Europa, Vlaanderen heeft het hoogste aantal kilometer weg per woning in Europa en het tempo, waarin Vlaanderen verder ruimte inneemt, moet dringend omlaag. Verkavelingsvlaanderen in een notendop met andere woorden.

Oplossing? De hervormingsplannen van Schauvliege spreken van verdichting, van een hoger ruimtelijk rendement en van een betonstop. Tegen 2050 mag geen extra morzel open ruimte meer ingenomen worden. Tegen 2050! Verklaart de minister op die manier de oorlog aan de verkaveling? Wat een smerige vraag van een journalist! Joke bijt daarom van zich af: “Ik wil niets forceren. De bedoeling is een evolutie, geen revolutie. Het gaat om eigendommen van mensen, dat ligt gevoelig.” Deze politieke lauwheid, die trouwens door àlle meerderheidspartijen en àltijd beleden wordt, is waarschijnlijk ook de reden waarom zelfs geen mobiliteitsscore gekopppeld wordt aan toekomstig ruimtegebruik. De mensen moeten blijkbaar blindelings blijven kiezen voor verkavelingsvlaanderen.

Kortom, ambitieniveau quasi nihil en dan moet de minister nog naar het parlement, waar de lobby’s hun werk zullen doen en alle zetelende burgemeesters hun duivels zullen ontbinden om hun lokale ruimtelijke macht te beschermen. Schauvliege doet eigenlijk aan palliatieve zorg, als een bezigheidstherapie, die misplaatst wordt als de ruimte in doodsangst naar adem snakt.

Experts en goedmenende belangenverdedigers laken eveneens het laffe tijdsdoel (2050???) maar blazen tevens koud en warm door ondertussen te pleiten voor trendy issues als cohousing en andere lokale experimentjes, die aan hogere inkomens een geweten verkopen maar het ruimtelijk probleem alleen maar verdunnen en niet oplossen. Homeopatische zorg dus.

Ik militeer al jaren (en ik verwijs onder meer naar mijn recentste boek “Het syndroom van verkavelingsvlaanderen”) voor ruimtelijke chirurgie, voor een vastberaden en daadwerkelijk herdefiniëren van de attitude qua wonen, werken, winkelen en bewegen. Ik vertel er ook al jaren bij dat ik niet optimistisch ben, dat ik vrees dat daadkracht geen electorale kans maakt en dat wellicht gewacht zal moeten worden op een totale mobiliteitscongestie of op een demografische implosie voordat de tanker zal willen keren. Ik weet ook al jaren dat de Schauvlieges van deze wereld, van dit Vlaanderen niét aan het roer zullen staan. Quod erat demonstrandum.

PS

Ik wou eigenlijk stout zijn maar het zal niet meer lukken.

Ik heb een papieren “Bouwmeester Rapport 2012-2015” besteld, dat gratis thuis geleverd wordt, en ik heb mij een beetje geërgerd aan het meer dan fraai uitgegeven drukwerk van ruim 300 bladzijden, inclusief glanzende foto’s, dubbele kaft en een kleiner geformateerd binnenboekje. Dit oogt duur en dit zal ook duur zijn. Zeker per stuk. Toch voor een veredelde ode aan zichzelf met bijdragen van de usual suspects, die mekaar zo graag zien.

Ik wou iedereen oproepen onmiddellijk een eigen gratis rapport te bestellen zodat tenminste de kostprijs per gevraagd exemplaar zou dalen. Pech echter. Op de website staat al snel dat de voorraad uitgeput is en blijft. Ze hebben dus niet veel boeken gedrukt en dan kost elk exemplaar inderdaad een fortuin. Of ze hebben wroeging gekregen omdat elk exemplaar inderdaad een fortuin kost.

Ik heb er alvast één, een rapport. Vanaf nu een zeldzaam exclusief hebbedingetje. Wie mij de naam van de nieuwe bouwmeester verklapt mag het komen halen. Al even gratis.