Steen&Been (column Filip Canfyn): Go Léon go!

Zestig, zeventig en tachtig jaar geleden werd nog aan een toparchitect als Léon Stynen gevraagd om rond de roulettetafels een klassevol gebouw voor stadsbeleving en dijkkwaliteit te ontwerpen en om zo de badstad op de internationale kaart te zetten.  Stynen, de vader van de Singel, de BP-toren en een oeuvre om u tegen te zeggen, kweet zich steeds behoorlijk van zijn taak maar nu hoeft dat blijkbaar allemaal niet meer.

Het eerste Stynen-casino (1928-1931), in Knokke, waarvan de befaamde Magrittezaal pas in 2003 beschermd werd, moest verdwijnen voor een Dubai-droom van Steve Holl en BURO II & ARCHI+I na een ontwerpwedstrijd in 2005. Vandaag pleit de Lippensdoctrine voor een bescheidener vastgoedoperatie, nog altijd mét afbraak.

Het tweede Stynen-casino (1932-1934), in Blankenberge, moest eind vorige eeuw grondig gerenoveerd worden maar de magere stadskas opteerde voor een zogenaamde restyling, lees een goedkope opkalefatering achter een nieuwe spiegelgevel, een overschotje van kantoorfacades op Gent-Zuid.

Het derde Stynen-casino (1948-1952), in Oostende, alias het kursaal, moest van het instortingsgevaar gered worden. Na het publiekelijk afschieten van bOb Van Reeth, primus van een ontwerpwedstrijd in 1992, kreeg de halve ruïne in 2003 een povere maar dure opknapbeurt, die Oostende nog voor jaren in de schulden stak en een duurzame renovatie onmogelijk maakte.

Het laatste kustcasino, in Middelkerke, is géén Stynen-casino en heeft daarom de allure van een opgeblazen villa voor groepsvakanties van de mutualiteit. Elk voortvarend gemeentebestuur doet in zo’n geval hetzelfde: persconferentie, afbraak en wedstrijd. Een wedstrijd voor investeerders dit keer, die een ontwerp en een bod moeten afleveren.

Eind juli 2016 wordt de laureaat plechtig bekend gemaakt: de groep Willemen met een plan van weeral BURO II & ARCHI+I.  Opportunistisch wordt boven een overdekt plein een boogvormig gebouw getekend, dat qua concept verdacht veel aanleunt bij de MVRDV-Markthal in Rotterdam. En dan begint het feest. Tweede in de wedstrijd en tycoon in het buurdorp, promotor Bart Versluys, pikt de nederlaag niet en loopt huilend naar de Raad van State. Lokale moeial Jean-Marie Dedecker beschuldigt tevens twee schepenen met zakelijke of familiale banden met de laureaat, die toch in de jury zetelden.

Als klap op de vuurpijl blijkt tenslotte dat het uiteindelijk helemaal niét gaat over een goed casino, een goed ontwerp, een goede dijk of een goed Middelkerke maar over online gokken! Gokken was, volgens het jaarverslag van de Kansspelcommissie, in 2012 goed voor 350 miljoen euro omzet, deels door 17 miljoen euro online, maar in 2014 reeds zeer goed voor 787 miljoen euro, dankzij vooral 359 miljoen euro online. Koekenbak dus! Nu wil de regelgeving dat een goksite maar de zéér lucratieve casinogames mag aanbieden als die site over een fysiek casino in België beschikt. De lauraat in Middelkerke is dus niet Willemen of Buro II maar Napoleon Games! Deze gokjongens hebben al het casino van Knokke in handen maar willen vooral Golden Palace, de goksite achter Versluys, een casino en dus de bijhorende games ontnemen. Tevens wordt Ladbrokes, de huidige concessiehouder van Middelkerke, ook al van tafel gespeeld door Napoleon Games.

Het casino van Middelkerke is dus de inzet van een ranzige discussie, van een ouderwets complot op de kap van architectuur en stedenbouw ten voordele van platte commerce. Wedden dat dit old schoolgesjoemel nog een zee van staartjes krijgt?