Steen&Been (column Filip Canfyn): Schoolruyt?

De paper van Isabelle Loris (UGent) en Ann Pisman (KULeuven) onder de titel ‘Super(woon)markten – Transformatie van supermarktsites naar aantrekkelijke woonmilieus’ kreeg wat marginale krantenaandacht maar is ernstiger bedoeld: als bouwsteentje voor het ondertussen uitgebreid gemediatiseerde Beleidsplan Ruimte Vlaanderen alias ‘de betonstop’.

Als we onze woonbehoeften binnen het bestaande bebouwde weefsel willen opvangen, als we voor herbruik, verdichting en verhoging van het ruimtelijk rendement willen gaan, als we de suburbanisatie écht willen counteren, dan menen de onderzoekers dat we de supermarktsites niet links mogen laten liggen. Deze megawinkels werden vanaf de jaren zeventig van vorige eeuw bij voorkeur ingeplant in de rand van een stad en begiftigd met een uitgestrekte verharde parking. Vandaag voelen die koopdozen zich binnen het stedelijke weefsel gesitueerd en door andere voorzieningen omringd, dankzij de urban sprawl, het dure woord voor de hongerige ruimteconsumptie onder het valse voorwendsel van verstedelijking. De onderzoekers achten deze observatie zwaarwichtig genoeg om deze plekken mee te nemen in woon-werk-verhalen.

Ik vind dit een zeer interessant en terecht concept. Ik moet dan ook betreuren dat de paper zelf maar een flauwe, weinig overtuigende indruk maakt en de good practices beperkt tot voorbeelden van nieuwbouw, vooral van appartementen, die rond, op en naast een supermarkt liggen. De paper wordt zo wat een contradictio in terminis.

Mag ik daarom een volgende paper suggereren? We behouden het concept van de transformatie van supermarktsites maar we gaan een stap verder. Gezien de verkavelingsvlaming al lang niet meer winkelt bij de bakker, slager of kruidenier in zijn o zo gegeerde dorp maar hamstert in een supermarkt op weg naar zijn werk, gezien dezelfde verkavelingsvlaming zijn kinderen minder en minder onderwijs laat volgen in zijn o zo gegeerde dorp maar ze dropt in een school op weg naar zijn werk, waarom zouden op de daken en parkings van supermarkten geen scholen gebouwd worden ten behoeve van de hardwerkende Vlaming? Die kan dan zijn kroost ’s morgens afzetten op weg naar zijn werk en ’s avonds oppikken op weg naar huis, in het tevreden besef dat zoon- en dochterlief intussen het boodschappenlijstje in de Colruyt afgewerkt hebben in plaats van geld te kosten in de kinderopvang of godbetert de hangjongere te spelen tussen de dorpsschool en de pastoriewoning. Zo koopt de hardwerkende Vlaming moeiteloos niet alleen levensmiddelen maar ook meer quality time, die gebruikt kan worden om beide bedrijfswagens regelmatiger te wassen en te stofzuigen. Of wordt deze volgend paper dan te cynisch?