Steen&Been (column Filip Canfyn): Vincent leeft (nog)

"Wie veel treint en stapt kan veel boeken, kranten en bladen ontmoeten. Daar zit natuurlijk een vracht rommel bij maar soms word ik heel warm van die onverwachte lectuur. Neem nu de “Noord Gazette”, de onlangs voor de tweede keer verschenen culturele buurtkrant in Antwerpen. Ik heb die toevallig meegegraaid in de Permeke-bibliotheek. Lokaal opbouwwerk op papier. Dertien in een dozijn, denk ik dan, maar de Gazette is goed geschreven én goed gemaakt. Je krijgt zelfs een dubbele middenpagina met een onverwoestbaar doek van Fred Bervoets, die dit gul schenkt aan de lezers van Antwerpen-Noord en die dit zelfs wil signeren als hij op de markt van het Sint-Jansplein of in de cafés van het De Coninckplein rondhangt.

Vooral één artikel heeft me gepakt. Op pagina 2. “Vincent leeft (hier)” van Orlando Verde.

Een dakloos gezin is opgevangen in een huis in de Lange Beeldekensstraat. Layla en haar moeder, beiden erkende Servische vluchtelingen, hebben de buitenslapers letterlijk onder de pannen gelegd. In datzelfde dakappartementje woonde Vincent van Gogh honderddertig jaar geleden, toen hij even aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten poogde te studeren. Hij werd afgekeurd en uit de school gezet. Vanuit het dakraam kan je de panden zien, die van Gogh schilderde op het broze “Achterkanten van huizen”. Op twee schotelantennes na lijkt alles nog hetzelfde. Er zitten alleen andere zoekers en dolers achter de muren. Ook in het huis, dat geen museum is geworden maar gewoon huis is gebleven. Een oord van veiligheid. Vincent zou het wellicht zo gewild hebben.

Een stad kan vele gezichten hebben. Diversiteit is stad, stad is diversiteit. Tot spijt van wie het benijdt maar het verwarmt wie omarmt."