Steen & Been: Containerbegrip

De voorpaginakop van een krant: “Containers: de nieuwe sociale woningen?” Ik verslik me in mijn koffie. De Stad Gent denkt, met enige schroom weliswaar, aan containerwoningen (de OCMW-voorzitter gebruikt liever het eufemisme ‘modulaire woningen’) om gezinnen, die tevergeefs aanspraak maken op een sociale woning maar ondertussen te duur moeten huren, toch een betaalbaar dak boven het hoofd te gunnen. Bouwmeester Leo juicht dit toe en ziet in containers zelfs een toekomstige woonvorm voor de middenklasse wegens weinig energie en onderhoud. Er wordt met mooie buitenlandse plaatjes gezwaaid maar voor sceptici blijven het spaceboxen in getto’s. Minister Liesbeth wordt alvast niét overtuigd: “Het inzetten van wooncontainers biedt geen structurele oplossing voor het woningtekort. Iedereen heeft namelijk recht op een volwaardige woning.”

En over dat laatste wil ik het wel eens hebben.
Wij hebben àllemaal drie fundamentele grondwettelijke rechten of grondrechten. Grondrecht één is gezondheidszorg. Die zit nogal snor: iedereen wordt vrij snel bediend, het prestatieniveau scoort hoog, er is eerder sprake van overconsumptie dan van tekort en we tellen vele ziekenhuizen in aanbouw. Grondrecht twee is onderwijs. Dat blijkt een ander verhaal: een historische en structurele onderinvestering weegt op de sector, wie vandaag wat wil bouwen belandt voor minstens vijftien jaar op een wachtlijst, schoolgebouwen zijn gemiddeld zestig jaar oud, containers worden al sinds de ‘jaren stillekes’ gebruikt, …
 

"Foei, Bouwmeester. Je bevlogenheid en je middenklassedenken pakken hier verkeerd uit. Zo’n schending van een grondrecht heeft geen nood aan peptalk rond een typologie maar aan een vuist op tafel. Vandaag de wooncontainer, morgen de sociale woonboot?"

Grondrecht drie is huisvesting. Geen residentieel vastgoed maar huisvesting. Dat hebben we echter aan de vrije markt toevertrouwd en de overheid moet de gaten in het net stoppen. Weeral door een historische en structurele onderinvestering slagen we er al sedert de laatste wereldoorlog niet in om in Vlaanderen meer dan 7 % van de huishoudens een sociale woning te leveren. Nochtans hebben minstens dubbel zo veel gezinnen een leefbudget, dat noodgedwongen behoefte heeft aan het kunnen huren van een correcte (!) woning aan een inkomensgerelateerde (!) prijs. Dat weten we nu al decennia maar niemand ligt daar wakker van: we beperken ons tot pappen en nathouden en we tolereren zelfs de opstoten van negatieve sfeerschepping. Binnen zo’n context is het niet verwonderlijk dat velen denken dat die sociale nietsnutten en donkerhuiden (nog meer eufemismen) mogen blij zijn met een container …

Foei, Bouwmeester. Je bevlogenheid en je middenklassedenken pakken hier verkeerd uit. Zo’n schending van een grondrecht heeft geen nood aan peptalk rond een typologie maar aan een vuist op tafel. Vandaag de wooncontainer, morgen de sociale woonboot?

Foei, Minister. Protesteren tegen containers klinkt uiterst zwak wanneer je in dezelfde quote bevestigt dat én een structureel woningtekort bestaat én iedereen een grondrecht op huisvesting heeft. Wie (zoals je voorgangers trouwens) een veelvoud aan woonbonussen uitdeelt en terzelfdertijd achterop blijft hinken wat betreft voldoende betaalbare goede woningen moet wat meer zwijgen. Uit schaamte. Ondanks containeronbegrip.