Onze huiscolumnist Filip Canfyn vertoeft nog maar eens in Memory Lane nu een subliem huis in Brussel op de markt gebracht wordt door Sotheby’s, de makelaar van superdeluxevastgoed.
In de jaren tachtig houdt Groep Planning (nu Sum), het architectenbureau, waar ik dan werk, kantoor in een gedegen Brussels burgerhuis, vlak naast het Jubelpark, in de Avenue des Gaulois. De oudere Westvlaamse eigenaars hebben liever Brugse architecten als huurders dan onbekende expats. De badkamer blijft, de keuken ook maar in alle andere ruimten worden tekentafels (ja, veertig jaar geleden …) en dossierkasten neergepoot. Groep Planning groeit intussen als kool en moet meer ruimte krijgen. Toevallig zoekt op dat ogenblik een koppel, dat in 1980 een markant art nouveau-pand koopt in een zijstraat van de Avenue des Gaulois en met een state-of-the-art-restauratie heruitvindt, huurders, die hiervoor royaal respect opbrengen. Brugse architecten bijvoorbeeld, die tussen schitterende proeven van vakmanschap vergaderen en ’s avonds zorgzaam de lichten doven en de deuren sluiten.
Ik heb het over het Cauchie-huis in Etterbeek, dat nu te koop staat voor een slordige 1,8 miljoen €. Paul Cauchie, meer zelfverklaard décorateur dan praktiserend architect, bouwt dit monument voor zichzelf maar vooral voor de commerce: zijn exquise gevel moet de rijke burger verleiden en tot klant maken. Dat het binnen al helemaal een Gesammtkunstwerk wordt, met elke mm en mm² door de meester ontworpen, zal ik jarenlang als arme architect gulzig mogen proeven. De twee dochters van het koppel Decissy waken nu, vier decennia later, over een al even eerbiedwaardige toekomst voor hun art nouveau-erfenis.
De Standaard vertelt bij monde van Emmanuel van der Beek dat de dochter van het echtpaar Cauchie ooit andere plannen had. Wanneer ook haar moeder in 1969 overlijdt zet ze alle meubilair letterlijk op straat en vraagt ze een sloopvergunning aan, dat gelukkig door de gemeente geweigerd wordt. Dochter Suzanne vindt die art nouveau helemaal niets en haar vader al helemaal niemand: Popol zou moeder bedrogen hebben en zijn nazate wil hem postuum straffen. Het pand wordt nog in allerijl beschermd maar blijft verkommeren. Tot 1980. Tot een nieuwe vader en moeder met wél verstandige dochters het redden.