STEEN & BEEN. Doodjammer (Filip Canfyn)

Helemaal op het einde van vorige eeuw mocht ik het verhaal van de woonwijk Pandreitje in Brugge (een sterk ontwerp van Haverhals-Heylen) beginnen schrijven. Er moest letterlijk gegraven worden, voor een ondergrondse parkeergarage, in een stevige brok geschiedenis. Het Pand (1492) werd als overdekte marktplaats opgetrokken naast de Reie, een stadsgracht, die in 1768 gedempt werd. Nog vroeger, vanaf 1246, lag een Minderbroederklooster in wat nu als het vlakbije Astridpark floreert en verwacht werd dat bij het uitdiepen van de bouwput een kerkhof uit de 14de eeuw zou gevonden worden. En inderdaad, 250 begraven skeletresten werden in goede staat naar boven gehaald.

Ik zend onlangs een mail naar de stadarcheoloog.

Ik was vanaf 1999 opdrachtgever-bouwheer van de woonwijk Pandreitje.

In 2000 werden op onze werf onder leiding van Bieke Hillewaert archeologische opgravingen gedaan, waarbij 250 skeletten gevonden werden. Ik meen mij te herinneren dat ze naar Leiden zouden gebracht worden voor onderzoek.

Nu jaren later (en met ouder worden, vrees ik) denk ik terug aan die tijd en stel ik mij de vraag: “Wat is verder gebeurd? Wat heeft men geleerd?”. Ik wil opnieuw contact opnemen met Bieke maar merk dat ze nog niet lang geleden (veel te vroeg) overleden is.

Ik kan het dus niet meer aan Bieke vragen. Kan jij mij helpen of doorverwijzen naar wie hier meer over weet?

Ik krijg drie dagen later al een antwoord.

Bedankt voor uw vraag. Het Pandreitje als architecturaal concept is de laatste jaren veel in de media geweest, wellicht altijd fijn om te lezen als opdrachtgever-bouwheer.

Wat de resultaten van de archeologische opgraving betreft, is de tijd helaas minder mild. De skeletten zijn na afloop van het terreinwerk allemaal gewassen en verder bestudeerd door verschillende fysisch-antropologen. Door ontoereikende budgetten en de opeenvolging van nieuwe werven zijn alle gegevens echter nooit bijeengebracht tot een mooie synthese. Het dossier stond nog op de to-do lijst van Bieke, maar ze heeft daar helaas niet de tijd voor gekregen.

We zijn hoopvol dat er in de toekomst nog onderzoekers in zullen slagen om het verhaal bijeen te puzzelen: het archeologisch ensemble (de opmetingsplannen, de veldnota’s, de belangrijkste skeletten) wordt bij ons bewaard in het depot. Als dat het geval is, nemen we graag terug contact met u op.

In het licht van de huidige (wereld)problemen, van oorlog over watersnood tot stikstof, om maar iets te zeggen, moet ik mij natuurlijk niet druk maken over deze doodlopende weg, wegens geen budget en andere prioriteiten. Ik vind het wel spijtig. Doodjammer zelfs.