Steen & Been (Filip Canfyn) 125: Woekerwoede

Niet ver van waar Bouwmeester bOb jaren woonde en werkte, in een straat, die onderdak biedt aan de stad in al haar diversiteit, van student over architect tot asielzoeker, daar ontploft iets. Die knal is goed voor twee doden, drie gigagaten, veel kommer en onmiddellijke ontkenning. Neen, geen problemen bekend. Neen, geen moeilijkheden gesignaleerd. Mijn leeftijd maakt mij wantrouwig wanneer ik een gasgeur, veel slachtoffers, een volksbuurt en een neen-knikkende eigenaar in één paragraaf tegenkom. In de stad melkt men geen duiven maar huisjes, denk ik dan.

Ik moet ook denken aan die Londense Grenfell Tower. Neen, daar ook geen problemen bekend. Neen, daar ook geen moeilijkheden gesignaleerd. Toch vlamden mensen daar weg als toortsen omdat niet eerlijkheid maar negationisme het langst duurt. Zolang in de stad huisvesting een verdienmodel, dus vastgoed is voor iemand en zolang er onder die iemanden scrupuleloze poenscheppers rondlopen, zolang zullen explosies en branden genegeerd moeten worden en dus niet tot krachtige maatregelen leiden. Who cares? Wie steekt er zijn nek uit? Wie klopt op tafel?

In de stad melkt men geen duiven maar huisjes, denk ik dan.

Mijn ingehouden woede verhit wanneer in diezelfde periode niet verrassend maar confronterend bericht wordt over de stille alliantie tussen macht en markt in de stad, over de soms genante verwantschap tussen mercantiel vastgoed en lokaal bestuur (in werking of in spe). Dan gaat het weeral niet over huisvesting maar over luxeflats, stadions, winkelpaleizen en tutti quanti. Dan blijken aan beide zijden van een zeer dunne lijn tussen politicus en promotor ook verdienmodellen te bestaan, die motiveren om iets dan wel om niets te doen. Die verdienmodellen gaan trouwens niet over centen maar over voordelen allerhande, die het zonlicht niet graag zien. En a posteriori wordt er wel een verhaal opgedist om dat ambetante ons-kent-onsluchtje een zweem van algemeen belang en particuliere onschuld te geven.

Campagnekoorts of niet, wat de laatste tijd pijnlijk duidelijk wordt is wraakroepend. Wie geen politieke steun heeft of die politieke steun verliest mag naar zijn groot project fluiten. Wie een groot project wél kan realiseren voedt vanaf nu het vermoeden dat hij té veel politieke steun kreeg. Ondertussen verhuren de ware woekeraars in alle stilte matrassen omdat ze geen politieke steun nodig hebben maar tevens geen politieke bemoeienis moeten vrezen. Andermans haard is dan goud waard.