Steen & Been: Fountainhead (3)

1.
Het ambacht van architect gaat in essentie over handelen in lucht. Architecten scheppen leegten, waarin bewogen kan worden. Architecten trekken dus geen muren op maar leegten. ‘Afwezigheid’ wordt zo belangrijker dan ‘aanwezigheid’, ‘niets’ wordt zo superieur aan ‘iets’.

2.
De schoonheid van het lichaam is evident want het lichaam heeft geen enkele spier, die niet aan haar doel beantwoordt, geen enkele lijn, die overbodig is, geen enkel detail, dat niet bijdraagt tot het leven van de mens. Architectuur moet als een lichaam worden.

3.
De keuze voor architectuur is een daad van zelfzucht wanneer die louter gebeurt om het eigen ik te bevredigen. Daar de architect met zijn daden de ganse samenleving raakt, moet hij eerst en vooral nadenken over zijn nut voor de medemens. Wat de architect voor zichzelf uit de samenleving kan halen moet ondergeschikt zijn aan wat de architect zelf aan de samenleving kan bieden. Spijtig genoeg is het omgekeerde waar. Niemand heeft trouwens een grotere kans om de mensheid te dienen dan een chirurg.

4.
Het ergste aan onoprechte mensen is hun opvatting van oprechtheid. Iemand, die nooit drie dagen na elkaar dezelfde overtuiging heeft aangehangen, wordt kwaad als hij verweten wordt geen integriteit te bezitten. Die iemand vindt zichzelf wél integer om de eenvoudige reden dat hij nog nooit geld heeft gestolen.

5.
Een architect moet altijd als een biechtvader zijn. Hij moet alles weten van de mensen, die in het huis van zijn hand zullen wonen. Immers, wat hij ontwerpt en geeft is persoonlijker dan hun kleren of eten.

6.
Een architect kan niet met anderen samenwerken, als het over zijn eigen werk gaat. Toch kan hij samenwerken met werklui, die aan zijn gebouwen werken. Hij kan hen wel niet helpen metselen maar zij kunnen hem ook niet helpen ontwerpen.