STEEN & BEEN. High and Mighty Line (Filip Canfyn)

In ‘Manman-hattan’ (2019) had ik het al over de High Line-kaping in New York. Als buurtinitiatief voor meer groen in een verwaarloosd stadsdeel wordt een industriële spoorlijn op hoge poten in 2009 omgetoverd in een drukbezocht stedelijk wandelpark. Al gauw wordt dit heerlijk gemeenschapsgericht mirakel opgevorderd als real-estate-hotspot. Het zicht op en de nabijheid van de High Line doen vastgoedprijzen exponentieel stijgen, het hoge ‘place-m’as-tu-vu’-gehalte verdubbelt de factuur nog eens. Starchitects, met usual suspects zoals Norman Foster, Zaha Hadid en Jean Nouvel, werken graag mee aan deze dollarstedenbouw. De laatste in deze rij wordt Bjarke Ingels (BIG), die twee getordeerde torens toevoegt. Een appartement in zijn One High Line gaat onlangs voor een recordprijs van 49 miljoen $ van de hand.

En nu is het genoeg voor de Friends of the High Line, die waken over de ziel van hun wandelpark. Ze pikken het zoveelste plan niet meer, nu voor skyscrapers, die de verbinding willen maken met de Hudson Yards wat verderop. Daarover had ik het ook al, in ‘Instagram-Manhattan’ (2019). Deze gigantische Noordwijk-après-la-lettre rond een luxewinkelcentrum verkoopt vooral belachelijke kletskoek van zo hoog mogelijk, zo reflecterend mogelijk, zo banaal mogelijk en zo duur mogelijk. Dezelfde truuk van de foor moet nu verrijzen naast de High Line en daar willen de Friends niet van weten. Met de ontwikkelaar werd immers in 2009 een overeenkomst gesloten voor woningen, een school en veel groen, en dus niet voor nog meer kantoren en godbetert een casino in spektakelarchitectuur, kortom, niet voor een aanslag op het buurtleven. De promotor is zich van geen kwaad bewust, beschuldigt de Friends van het voeren van een lasterlijke desinformatiecampagne en smoort de discussie met hét ultieme argument: economische haalbaarheid.

Kortom, de wolkenkrabbers zullen winnen. High and mighty.