Filip Canfyn zag de Vlaams Bouwmeester in de talkshow 'Van Gils & gasten' pleiten voor het samengaan van de sociale sector en de markt om massaal betaalbare woningen te bouwen op de juiste, dus auto-onafhankelijke plekken in stad en dorp. Canfyn verheugt zich over deze oproep maar las ook de minder positieve verhalen in de kranten: "Wanneer bij een ernstig tekort aan aanbod nieuwe sociale woningen nog eens slecht gebouwd of onafgewerkt na failliet blijken, ja, dan is een overheid inderdaad niet goed bezig."
Grappend en grollend begeleid worden naar de gastentafel door twee Baba-dansers flatteert nu niet bepaald de (geloof)waardigheid van een Vlaams Bouwmeester, maar wat Leo daarna vertelt bij ‘Van Gils’ op Eén is er boenk op. Hij pleit zonder schroom voor het samengaan van de sociale sector en de markt om massaal betaalbare woningen te bouwen op de juiste, dus auto-onafhankelijke plekken in stad en dorp. De overheid moet alleen prefinancieren en de huishoudens mogen in een inkomengerelateerd huurkoopsysteem stappen. Eindelijk! Ikzelf heb aan dit concept al een gans boek gewijd (‘Wonen voor 200.000 euro all-in’, Garant, 2011) en kan dus alleen maar blij zijn met deze stoere oproep.
"Aanbestedingen die louter zoeken naar de allerlaagste prijs, dwingen aannemers tot alle mogelijke besparingen, wat neerkomt op armtierig werk met goedkope buitenlanders."
De markt prefereert uiteraard de afzet van woonvastgoed bij de hogere middenklasse en zal daarom cynisch verwijzen naar het slechte huwelijk tussen huisvesting en overheid, waarvan de sociale sector het mindervalide kindje is. Niet onterecht gezien wat hierover in de kranten staat. Wanneer bij een ernstig tekort aan aanbod nieuwe sociale woningen nog eens slecht gebouwd of onafgewerkt na failliet blijken, ja, dan is een overheid inderdaad niet goed bezig.
Zeker als de naam van een in 2016 opgedoekt bedrijf valt: Bouwcentrale Modern uit Kaprijke. De curator analyseert hun débacle in ‘Het Laatste Nieuws’. Aanbestedingen die louter zoeken naar de allerlaagste prijs, dwingen aannemers tot alle mogelijke besparingen, wat neerkomt op armtierig werk met goedkope buitenlanders. De lokale sociale huisvestingsmaatschappijen (SHM) voelen zich bedrogen en weigeren facturen te betalen zodat de kwalijke aannemer nog meer opdrachten aan scherpe prijzen moet binnenhalen om zijn wankele carrousel draaiende te houden. Bingo!
De minister beweert van niets te weten. Kan best, want ministers weten slechts wat ze willen weten. De Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen (VMSW) en de SHM zouden wél beter moeten weten. Ik zat zelf in de aannemerij medio jaren negentig en las elke week de ‘uitslagen’ in ‘De Bouwkroniek’. Telkens er sociale woningen aanbesteed werden dook Bouwcentrale Modern toen al onder alle concurrenten. Omdat deze aannemer slecht tot niet betaalde, werkten op die werven alleen dubieuze onderaannemers, die van geen ander hout pijlen konden maken. De SHM wisten hoe laat het werd wanneer Bouwcentrale Modern hun aanbesteding won maar keken vruchteloos naar VMSW, die als Pilatus de handen waste (“dura lex sed lex”).
Ik spreek dus over medio jaren negentig. Twintig jaar later moeten lezen dat die bedriegers uit Kaprijke eindelijk implodeerden maar een totale ravage achterlieten maakt mij treurig en vooral kwaad. VMSW en SHM haben es nicht gewusst …
En toch moet de Vlaams Bouwmeester alle steun krijgen voor zijn oproep pro overheidgestuurde betaalbare woningen. Het moet gewoon, ondanks alle onwetenden en onwilligen.