Steen & Been: Onvastgoed

De Tijd zet de Netto Vastgoedgids van februari 2022 in de rekken onder de titel ‘Waar vindt u nog een betaalbare woning?’. Hallo? Als de krant, die zich niet bepaald op bescheiden inkomens richt, bezorgd wordt over woon(on)betaalbaarheid, dan moet er wel écht iets scheef zitten. De wervende titelvraag wordt trouwens niet beantwoord, wegens blijkbaar dan toch niet zo belangrijk of gewoon niet beantwoordbaar. En Sint-Martens-Latem blijft in elk geval de duurste gemeente.

"Werd vastgoed tot nu toe beschouwd als de forse rots in de maatschappelijke branding, als de quasi voor elk huishouden toegankelijke pensioenverzekering, als het stevige cement van de sociale vrede, dan stelt een economische krant voor de betere beurzen zich voor het eerst de vraag of dit samenlevingsconcept nog wel haalbaar blijft."

De Tijd stelt ook dat huizenjagers door de coronacrisis veeleisender gemaakt worden en bovendien bereid zijn meer budget te spenderen. De trend van compact wonen wordt vervangen door een vakantie-in-eigen-huis-kunnen-nemen-drang. Een tuin of terras wordt essentieel, een extra slaapkamer om als thuiskantoor te gebruiken ook. Instapklaarheid en energiezuinigheid zijn een must maar de woon-werk-relatie verliest dan weer aan gewicht. De voorkeur voor een grote woning met buitenruimte maakt appartementen en steden minder gewild en wat verder liggen mag omdat er toch getelewerkt wordt. Kortom, de suburbane drie- of viergevelwoning wordt uitdrukkelijk begeerd. Deze observatie gaat enkel over huizenjagers met middelen, dus over een paar procenten van onze huishoudens. De rest heeft noch de goesting noch het budget om deze tendens te ondersteunen. Met andere woorden, er wordt nogal snel van een tendens gesproken omdat men focust op het koopgedrag van een kleine minderheid.

De grote meerderheid doet aan dit opbod niet mee. Het editioraal van de Vastgoedgids heeft dit door want besluit met “Wat als een steeds grotere groep zich geen eigen huis meer kan veroorloven?” Dit is een keerpunt. Werd vastgoed tot nu toe beschouwd als de forse rots in de maatschappelijke branding, als de quasi voor elk huishouden toegankelijke pensioenverzekering, als het stevige cement van de sociale vrede, dan stelt een economische krant voor de betere beurzen zich voor het eerst de vraag of dit samenlevingsconcept nog wel haalbaar blijft. De astronomische prijzen van Sint-Martens-Latem worden opeens veel minder relevant.