Onze huiscolumnist Filip Canfyn hoort al eens wat op de radio en doet ook graag aan dé bezigheid van het moment, factchecking. Dat levert dit keer een voor hem ongewoon korte column over buren en buurten op.
Matexi profileert zich nu in radiospotjes als bouwer van buurten, waar, dankzij Matexi natuurlijk, iedereen voor de kat en de hond van iedereen zorgt. Goed wonen en samenleven als superburen in superbuurten dus. Ja? Eén, Matexi ontwikkelt nog altijd dingen, die Matexi weliswaar buurten noemt maar die vooral verkavelingen blijven. Twéé, zelfs al wordt iedereen in zo’n verkaveling een superbuur, dan nog kan geen causaal verband gelegd worden tussen zo’n superieur sociaal gedrag en het verkavelingswerk van Matexi. Goed, het is maar reclame en reclame staat per definitie voor de magie van illusie, waarmee Matexi als de Houdini van de huizenverkopers weg kan komen.
Mijn geadopteerd half Portugees hart bloedt evenwel wanneer de marketeers van Matexi op hun website onder de noemer ‘Alfama, binnenstedelijke buurt avant la lettre’ suggereren dat deze oerwijk van Lissabon hun inspiratiebron voor goede buurtontwikkeling is. Il faut le faire. Eén, Alfama ‘avant la lettre’ noemen is al op zijn minst de geschiedenis omdraaien. Twee, de buurtkat komt al helemaal op de koord met deze zin: “de nieuwe inwoners, die over het algemeen meer kapitaal hebben, investeren in hun eigendommen’. Als er één buurt bestaat, die op vijf jaar tijd volledig omgekeerd is door gentrificatie, onbetaalbaar gemaakt is door Airb’n’b en essentieel gekwetst is door investeringsvehikels, dan is het Alfama. Je kan maar hopen dat Matexi Alfama niét als inspiratiebron gebruikt heeft: daar zorgt de Duitse toerist-voor-één-nacht helemaal niet voor het hondje van de oude Portugese vrouw, die vroeger in zijn te duur geworden kamer woonde.
Kortom, ik kan dat radiospotje niet meer horen.