Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft de voorbije jaren in ‘Steen & Been’ menige bedenking gemaakt wanneer het statuut, de figuur of het standpunt van een bouwmeester makkelijke of onterechte kritiek kreeg. En nu het vuur in de Brusselse pan lijkt te slaan moet hij weeral reageren.
Francis Metzger, al tien jaar Orde-bobo, neemt in Le Soir Kristiaan Borret (Bouwmeester – Maître architecte of BMA in Brussel) op de groffe korrel. Waarom? Omdat de BMA geen ervaren architect (goddank!), geen lid van de Orde (goddank!) en geen voorbeeld van een superarchitect (goddank!) is. Maestro Metzger drijft het nog verder. Die BMA, met een mandaat tot eind 2024, moet vervangen worden door een expertencommissie.
Door een expertencommissie? Om dagelijks met een team hard te werken aan een aantoonbare architectuurkwaliteit, die los staat van the powers that be, de gestelde architectuurlichamen en de vastgoedlobby? Of om, wanneer het past en onder het voorzitterschap van confrater Metzger, samen te komen voor een amicale vergadering, die de eigen netwerken bedient en tevreden afgesloten wordt met de betere spijzen en wijnen? Alsof BMA zijn een hobby is …
Het is lang geleden dat ik nog een bouwmeestercolumn schreef. Ik beschouwde dat als een goed teken, als de impliciete bevestiging dat de ruime sector eindelijk vrede nam met de praktijk en het nut van bouwmeesters. Die godsvrede lukt blijkbaar tot een bouwmeester zijn taak volop vervult. Dan steigeren beleidsmakers, aannemers, architecten, ontwikkelaars en/of grondeigenaars omdat zo’n bouwmeester het té goed doet en dus misdoet, volgens hen.
Een bouwmeester moet waken over het algemeen belang. Punt. Er ontstaat spanning wanneer beleidsmakers merken dat hun politiek belang, dat ze graag verkopen als algemeen belang, toch verschilt van het algemeen belang. En aannemers, architecten, ontwikkelaars en/of grondeigenaars hebben alleen hun eigen belang, dat ze graag verwarren met het algemeen belang, tot ze doorkrijgen dat dit quasi per definitie zelfbegoocheling is.
Ofwel schaffen we het algemeen belang af en weigeren we dit nog actief te beschermen, ofwel gaan we volwassen om met een sterke onafhankelijke bouwmeester en met een objectieve kwaliteitsgedreven attitude, ook in Brussel. Natuurlijk moet kritiek kunnen, natuurlijk moet herijking kunnen maar een BMA moét, ook na 2024. En waarom de breed gerespecteerde empirie van Borret, een eenmans-expertencommissie, dan niet verder gebruiken?