De kroniek van een aangekondigde dood. Zo omschrijft Filip Canfyn de teloorgang van Klein Rusland in Zelzate. De wijk ontworpen door Huib Hoste wordt al jaren verwaarloosd en de Vlaamse Regering start nu met de procedure om de wijk te doen verdwijnen.
In dezelfde week dat de Vlaamse regering zich dubbel plooit om Doel alsnog te redden mag de Oost-Vlaamse gouverneur, in naam van dezelfde ministers, van zijn berg naar Zelzate dalen om aan de bewoners van Klein Rusland te verkondigen dat hun wijk geen tien jaar meer te leven heeft.
Net zoals Doel ligt Klein Rusland in de weg van infrastructuur en industrie en dan kan men er gif (en vervuilde lucht) op nemen dat men letterlijk moet oprotten.
"De kroniek van een aangekondigde dood, waarop de bijna-daklozen reageren met berusting en een beetje hoop op één van de beloofde nieuwe sociale woningen, ergens anders in Zelzate."
Klein Rusland wordt al héél lang verwaarloosd, met als gevolg leegstand en dus het wegvallen van de voedingsbodem voor voorzieningen (café, school, winkels). Intussen werden de woningen zó lamentabel en vervallen dat renoveren en lievemoederen niet meer kunnen helpen. De kroniek van een aangekondigde dood, waarop de bijna-daklozen reageren met berusting en een beetje hoop op één van de beloofde nieuwe sociale woningen, ergens anders in Zelzate.
Aan Klein Rusland werd gewerkt tussen 1921 en 1928. Stedenbouwkundige Louis Van der Swaelmen en architect Huib Hoste bouwden een revolutionaire kubistische tuinwijk in opdracht van grote fabrieksbazen, die staal en zwavelzuur maakten en hun arbeiders zo dicht mogelijk bij hun werk wilden houden. Net na de oorlog konden niet veel bouwmaterialelen gekocht worden, dus liet Hoste beton draaien met hoogovenafval. De werf werd geleid door twee Russische technici en de spotnaam werd een toponiem. Dit alles is nu geschiedenis.
Heel toevallig liep ik enkele weken geleden in Klein Rusland om foto’s te maken. De zon scheen maar de tristesse druppelde als droge regen tussen de huizen. Wat kon het mij nog schelen dat Hoste met weinig middelen en componenten ravissante woningen met een onvoorstelbare variatie ontwierp wanneer het leven daar nog amper bewoog. Ik had op dat moment wel nooit durven vrezen dat men de stekker er wat later helemaal zou uittrekken. Oprotten …
Huib Hoste, een eminent architect, krijgt zelfs postuum geen loon naar werken. Van hem komt trouwens het citaat: Mijn vrouw heeft me ooit gezegd: “Doe gelijk uw confraters, die alles doen wat hun cliënten vragen, en wij zullen het heel wat beter hebben.” Ook mevrouw Hoste verdient beter.