Onze huiscolumnist Filip Canfyn lacht met dé ridicule vastgoedramp van deze eeuw om de vreselijke natuurrampen van deze tijd figuurlijk weg te spoelen.
Tijdens mijn verblijf in de States, nog niet zo lang geleden, teistert een orkaan Florida. Schade en ellende blijven relatief beperkt dankzij de tijdige verwittiging door meteorologen en de goede voorbereiding door overheid en bewoners. De massale wateraanval in Spanje verrast dan weer vernietigend als een laffe dief in de nacht en iedereen kijkt machteloos toe. De wetenschap dat natuurrampen steeds onvoorspelbaarder, frequenter en intenser worden heeft alsnog niet geleid tot een wereldwijd en solidair besef dat de klimaatverandering grondig moet aangepakt worden. Het wordt wellicht weer wachten op de volgende overstroming en het volgende leed…
Ondertussen doen wie macht en geld hebben gewoon verder, met bijvoorbeeld vastgoedproductie. Ook over Burj Al Babas gelezen? In 2011 wordt dit project nabij Mudurnu, tussen Istanboel en Ankara, opgestart met een verkaveling voor 80 vakantiehuizen in the middle of nowhere. De interesse vanuit Koeweit, Saoedi-Arabië en Bahrein, de doelgroep trouwens, trekt al snel de ambitie op naar 732 stuks. Die zijn (wie bedenkt dat?) allemaal quasi gelijke kasteeltjes met een hoog Disneylandgehalte. Ze kosten een half miljoen $ en worden pal naast elkaar gepoot.
Die 732 dure grappen staan er ondertussen maar er woont geen Arabier. Na de stopzetting van de bouw in 2016 (de bonbonnières moesten slechts nog afgewerkt worden) en het bankroet van de ontwikkelaar in 2018 wordt toch een speciale toelating gegeven om verder te verkopen. De helft van die patisserie zou verkocht zijn, vooral aan Koeweiti, en hun emir heeft deze zomer collegiaal aan de oren van de Turkse president Erdogan getrokken. Wordt dus vervolgd, in beide betekenissen van het woord.
Van leed naar leedvermaak, dat lucht in elk geval even op.