Steen & Been: Voortschrijdend inzicht

“Het wordt hoog tijd dat er milieubewust gebouwd gaat worden.”
“De moderne Westerse mens heeft, om aan zijn schijnbaar onbeperkte (materiële) behoeften tegemoet te komen, een industriële samenleving opgebouwd, die wordt gekenmerkt door exponentiële groei, die in toenemende mate beslag legt op de natuurlijke bronnen. Het wordt steeds duidelijker dat dit in sterke mate ten koste gaat van de natuur.”
“Zo bestaat het gevaar dat het wereldklimaat zal veranderen als gevolg van verhoogde concentraties van kooldioxide en vaste deeltjes in de atmosfeer.”
“Komt de levensbehoefte ‘wonen’, de jas om ons te beschermen tegen fysische invloeden van buitenaf, niet in gevaar? Is ons eigen huis geen vijandige omgeving geworden door allerlei milieu-onvriendelijke invloeden? Materialen waaruit onze gebouwde omgeving bestaat zijn vaak zelf de verontreiniging, die schadelijk is voor onze gezondheid maar ook voor ons buitenmilieu.”
“Het feit dat de mens als deel van de natuur verantwoordelijkheid draagt voor die natuur, wordt ook in de architectuur steeds meer erkend. Bouwen kan immers, zoals elke andere menselijke activiteit, tot last van de natuur zijn. Vroeger bepaalde de natuur de bouw- en leefvorm, nu is de bouw- en leefvorm verstoorder van de natuur geworden.”
“Doelen moeten bereikt worden met een zo laag mogelijk verbruik van grondstoffen en energie en met de laagst mogelijke productie van afval en vervuiling. Het milieu, dat beïnvloed zal worden, moet zorgvuldig bestudeerd worden. Alle effecten, die kunnen optreden in de betrokken ecosystemen, verstedelijkte of natuurlijke, moeten vastgesteld worden en het beste alternatief voor de veiligheid en het behoud van het milieu moet gekozen worden.”

Bovenstaande citaten komen uit een wetenschappelijk rapport (‘Milieubewust bouwen: mens, milieu, bouw en onderlinge samenhang – Aanbevelingen met betrekking tot toe te passen bouwmaterialen’) van de Technische Universiteit Eindhoven, geschreven door een professor-ingenieur-architect in het gezegende jaar 1989. Ruim drie decennia geleden dus. Voor zoveel inertie bestaat de term ‘voortschrijdend inzicht’. Schrijden, niet stappen, laat staan lopen. Uiterst traag en evenredig onwillig om gezond verstand te gebruiken.