Vereniging van Vlaamse Huisvestingsmaatschappijen bedankt voor plan minister Diependaele om budget over te hevelen naar privémarkt

De minister van Wonen wil de private sector inschakelen om betaalbaar wonen op de private huurmarkt mogelijk te maken. Daar kan toch geen mens tegen zijn? Meer nog, hij gaat dat zelfs subsidiëren. Met geld dat hij blijkbaar gevonden heeft in de schuif van sociaal wonen. Ze krijgen het toch niet op, meneer…

Dit lijkt toch wel heel sterk op een scène uit In de Gloria, of De Ideale Wereld. Maar nee hoor… Dit is effectief een beleidsvisie die de minister van Wonen vandaag op de voorpagina's van De Standaard én Het Nieuwsblad naar voor schuift.

De minister haalt tal van redenen aan om het – vermeende – gebrek aan investeringen in de sector aan te kaarten.

Maar er werd niet te weinig geïnvesteerd! Alle beschikbare budgetten zijn de afgelopen jaren effectief aangewend, volgens zijn eigen Vlaamse administratie. Er is geen eurocent voor sociaal wonen verloren gegaan. De minister die budgetten fout interpreteert zou op de vingers getikt moeten worden door de minister van Begroting! Ai, wacht, dat is hijzelf…

Het klopt dat die besteding niet evident is. Zowel de eigen Vlaamse, als lokale beleidskeuzes liggen daar aan de grondslag. Denk maar aan de bewuste beperking van 15% sociale woningen. Hierover wordt ook intens overlegt met de sector. Maar alvast voor 2021 is geen enkele eurocent voor sociaal wonen niet besteed.

Als sector hebben we het gehad met dergelijke zinloze mirakeloplossingen voor sociaal wonen. We kennen het fenomeen ondertussen.  Om de zoveel tijd komt het beleid met een ‘oplossing’ voor sociaal wonen. Meestal zijn die oplossingen dan ‘ de private sector kan het beter’. Wel, ten eerste werkt de sociale huisvestingssector vele malen efficiënter. Een euro geïnvesteerd via sociaal wonen is meerdere euro’s gewonnen in de economie. We hebben namelijk geen winstmarges die gehaald moeten worden. In de private sector worden dergelijke zaken afgeroomd in functie van dividenden.

Op de private sector rekenen om sociaal wonen te stimuleren is overigens recent nog uitgeprobeerd in de praktijk, met faliekante gevolgen. Bijna 50 miljoen werd weggesluisd. Het strafrechtelijk onderzoek loopt nog… Wil de minister dit trucje nu met een tienvoud overdoen?

Maar dat is nog niet alles, men blijkt nu de middelen niet naar alternatieve investeringsprojecten te willen doorsturen… maar een volledig andere doelgroep te willen bedienen.

Er staan meer dan 150.000 gezinnen op de wachtlijst voor een sociale woning. Ongeveer 250.000 gezinnen komen volgens onderzoek in aanmerking. De conclusie is nu blijkbaar dat het verschuiven van geld naar de private sector dé oplossing gaat zijn. Meer nog, niet voor de doelgroep voor sociaal wonen, maar voor de ‘middenklasse’? Dat is geen beleid, dat is populisme.

Wat vooral ontbreekt, en dat is treurig, is inzicht in de oplossing zelf. Vlaanderen blokkeert zelf al meer dan twee jaar de sector sociaal wonen  – maar blijkbaar zijn er ook nog andere mensen die ondersteuning moeten krijgen, dus het element betaalbaar wonen is blijkbaar groter…

Vlaanderen talmt met het goedkeuren van bijkomende budgetten voor gemeenten en steden die cijfermatig het ‘objectief’ voor sociaal wonen bereikt hebben. Vlaanderen vernietigt slag om slinger vergunningen – vooral voor sociaal wonen – omwille van watergevoeligheid. En Vlaanderen houdt de sector sociaal wonen al jaren aan het lijntje in functie van ‘de grootste reorganisatie ooit’, het traject Woonmaatschappij.

Daar iets aan doen is blijkbaar te lastig. Dus we sluizen dat geld beter door naar elders… lees naar de winstmarges van de projectontwikkelaars.

Daar bedanken wij voor!