Vernieuwde casino Knokke-Heist krijgt eigentijdse uitstraling met respect voor oorspronkelijke architectuur

Het 'Grand Casino Knokke' werd tussen 1929 en 1931 gerealiseerd naar het ontwerp van de destijds jonge Antwerpse architect Léon Stynen. Zijn visie op het casino bracht geleidelijk een modernistische stroming in België, met veel ramen, strakke lijnen en eenvoud. Na beschadigingen tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kursaal onder leiding van Stynen opnieuw opgebouwd. Het groeide uit tot een culturele tempel met kunstwerken van bekende kunstenaars zoals René Magritte, Keith Haring en Paul Delvaux.

Eigentijdse uitstraling

Na 93 jaar zijn de gloriedagen van het kursaal voorbij, en de verouderde infrastructuur kan niet langer een totaalbeleving bieden aan de bezoekers. Om die reden schreef de gemeente opnieuw een architectuurwedstrijd uit. Uit de vijf overgebleven architectenteams werd het veelbelovende ontwerp van Barozzi Veiga (Barcelona), Tab Architects (België) en Mosbach Paysagistes (Parijs) gekozen. Het winnende ontwerp zet de modernistische visie van Stynen voort in het vernieuwde casino en de omliggende omgeving, waarbij het huidige volume behouden blijft. Ovale vormen en een indrukwekkende hoeveelheid ramen worden gebruikt om een eigentijdse uitstraling te creëren.

In tegenstelling tot eerdere pogingen om het casinoleven te dynamiseren, streven de architecten er niet naar om een excentriek gebouw te creëren dat alle aandacht naar zich toe trekt. Het casino wordt in de eerste plaats getransformeerd tot een gebouw met twee evenwaardige façades. Aan de zeekant de waarde van het historische ontwerp wordt geëerd, terwijl aan de ‘binnenlandzijde’ een nieuw ontwerp wordt toegevoegd. Een visuele verbinding tussen beiden wordt gecreëerd door halverwege het gebouw een cesuur te maken, waar trappen naar de ondergrondse verdiepingen leiden.

Kunsthal

Langs de zeekant worden de oorspronkelijke kwaliteiten van het ontwerp van Stynen opgezocht en hersteld, met speciale aandacht voor het herstellen van de oorspronkelijke transparantie en het creëren van een belvedère met uitzicht op zee. Aan de achterzijde van het gebouw, dat in de loop der tijd rommelig is geworden, wordt zuiverheid en rust gebracht. Een bijzondere toevoeging is de ‘kopie’ van de Magrittezaal. Hierdoor ontstaan twee symmetrische ruimtes, waarvan er één zal dienstdoen als kunsthal met een oppervlakte van 2.000 vierkante meter.

Via de tussenzone is er toegang tot de ondergrondse voorzieningen, waaronder het casino zelf. Dit voldoet aan de Belgische wetgeving, die gokken enkel toestaat zolang de toestellen niet zichtbaar zijn. Een lange hellende baan maakt ondergronds parkeren en afzetten van gasten mogelijk, terwijl vrachtwagens een apart los- en laadgedeelte hebben om de buurt te ontlasten.

Gefaseerde aanpak

De voorzijde van het gebouw heeft op de verdieping een glaspartij, terwijl de achtergevel op de begane grond volledig van glas is. Hierdoor ontstaat een verbinding met de groenzone aan de achterkant, die wordt aangelegd door Mosbach Paysagistes. Royale patio's brengen daglicht binnen in de verschillende ruimtes, en de omgeving rond het casino zal een evenwichtige mix van verharding en groen bevatten, met groen dat wordt doorgetrokken op en langs de zeedijk.

Met de toevoeging van dagactiviteiten en een nachtleven heeft het casino alle troeven in handen om 24/7 actief te zijn. De werkzaamheden aan het ondergrondse gedeelte zullen begin 2026 van start gaan en twee jaar in beslag nemen, waarna de bovengrondse uitbreidingen zullen volgen. Dankzij deze gefaseerde aanpak kan het casino gedurende het hele proces open blijven. Vanaf 17 december wordt het ontwerp onthuld aan het publiek tijdens de tentoonstelling 'Horizon 8300'.