-
![]()
© Architecten Delobelle
Het onderste deel van de oorspronkelijke watertoren blijft behouden en omvat nog steeds pompinstallaties aangesloten op het waterleidingnet.
Middelkerke heeft sinds kort een beklimbare eyecatcher. De watertoren in natuurgebied de Warandeduinen ruimde plaats voor een nieuwe, ranke uitkijktoren, naar een ontwerp van Architecten Delobelle.
Tussen Middelkerke en Westende liggen de Warandeduinen; een natuurgebied met een grote afwisseling aan vegetatie, gaande van uitgebreide struwelen, diverse soorten duin-, en helmgrassen, enz. Het 32 hectare grote natuurgebied bevat naast deze duinengordel ook amfibiënpoelen. Midden in dit natuurgebied stond een grote voor het publiek ontoegankelijke, en aan het natuurgebied vreemde watertoren die ontegensprekelijk als een landmark voor Middelkerke fungeerde. Deze werd vervangen door een publieke uitkijktoren: een toeristisch attractieve ‘landmark’.
De uitkijktoren zorgt voor een goede beleving van het volledige natuurgebied vanuit de lucht, maar biedt de passanten ook een uitgelezen kijk op het kustlandschap en de zee.
Integratie in omgeving
Veel aandacht is gegaan naar het integreren van het bouwwerk in de omgeving. Zo’n bouwwerk is sowieso een vreemd object in een beschermde natuurlijke omgeving.
Om de impact op de natuurlijke omgeving zo klein mogelijk te houden werd rekening gehouden met een aangepast sober materiaalgebruik, waarbij zo weinig mogelijk verschillende materialen werden ingezet. Er werden materialen toegepast die natuurlijk verouderen en zich goed integreren. De gebruikte kleuren harmoniëren met de natuurlijke omgeving.
De watertoren werd grotendeels afgebroken. Een basis van 7 meter hoog diende behouden te blijven. De technische installaties hierin voorzien nog steeds Middelkerke van drinkwater. Op deze robuuste stenen sokkel groeit de uitkijktoren, als een bundel duin-, of helmgras, spelend in de wind.
Het maaiveld wordt heringericht als duinlandschap en maakt terug deel uit van het beschermde duinhabitat.
Panoramisch uitzicht
Een verhoogd houten knuppelpad dat overgaat in een brugconstructie beperkt de impact op het maaiveld. De natuur, het zand en de wind krijgen vrij spel. Het looppad slingert verder rond de restanten van de watertoren en geeft uit op een 7 meter hoog gesitueerd uitkijkplatform. Dit platform is toegankelijk gemaakt voor rolstoelgebruikers en kinderwagens. Het biedt niet alleen een eerste prachtig uitzicht op het natuurgebied en op de omgeving maar ook op een kunstmatig gecreëerde vijver bovenop de oude basis van de watertoren. Deze waterpartij is niet enkel een echo naar de vorige functie van het gebouw, maar ook een herhaling, versterking van de reeds aanwezige amfibiënpoel. De fauna en flora van het gebied worden dichter bij de bezoekers gebracht. Zelfs de overloop van de poel is zodanig vormgegeven dat hij dienst doet als ‘amfibiëntrap’ van het maaiveld naar de vijver.
De structuur van de toren is opgebouwd uit gegalvaniseerde en gelakte buizen, verwijzend naar het typische helmgras. Deze sprieten ondersteunen de wenteltrap, een rustplatform en het panoramaplatform. Op het 20 meter hoge platform is er tussen de sprieten door een ongehinderd panoramisch zicht.
Gerelateerde dossiers
Gerelateerde projecten
Onze partners