Op een schijnbaar onmogelijk terrein in de Leuvense Mechelsestraat bouwde WIT-architecten een eigenzinnig en evenwichtig kantoor voor eigen gebruik. Het ontwerp uit 2001 werd geselecteerd voor Architectuur in Vlaanderen, het jaarboek van het VAi (Vlaams Architectuurinstituut).
Op een schijnbaar onmogelijk terrein in de Leuvense Mechelsestraat bouwde WIT-architecten een eigenzinnig en evenwichtig kantoor voor eigen gebruik. Het ontwerp uit 2001 werd geselecteerd voor Architectuur in Vlaanderen, het jaarboek van het VAi (Vlaams Architectuurinstituut).
Onder de noemer ‘enthousiast modernisme’ roemt architectuurcriticus Koen Van Synghel de subtiele balans tussen massa en ruimte, tussen donker en licht, tussen mediterraan aandoende massiefbouw en Scandinavische, houten lichtheid.
WIT houdt van gelaagde en verwarde stedelijke gebieden. Complexe sites en onmogelijk ogende randvoorwaarden schrikken de architecten niet af. Bij aanvang van een project screenen ze de meest banaal lijkende latente kwaliteiten en mogelijkheden. Die vergroten ze uit en vullen ze aan. De uitdaging is steevast het uitgangspunt. Vanuit die optiek is het eigen kantoor aan de Mechelsestraat in Leuven exemplarisch.
Het staat in een huizenrij die met de rug vlak tegen de muur van Abdij Keizersberg is aangebouwd – een keermuur van twee bouwlagen hoog. Dat betekent dat de huizen bijna uitsluitend via de straatzijde licht binnen krijgen. Een eerste uitdaging was de bestaande woning af te breken zonder dat de bergwand zou instorten. Zo kwam er tussen twee andere huizen een sterk hellend terrein vrij van zo’n negen meter diep, met enkele vervallen ondergrondse constructies en wat spontane begroeiing. Daarbij kwam nog de ongewone vorm van de bouwplaats, die niet rechthoekig is, maar een parallellogram.
Goochelen met licht
Geheel volgens de filosofie van het bureau keerden de architecten de moeilijke randvoorwaarden om tot intrinsieke kwaliteiten. Zo brachten ze elk element van het ontwerp – van de muren tot en met de werktafels – in overeenstemming met het parallellogram van de ondergrond. Die ingreep verleent het kantoor een unieke uitstraling.
Op het laagste niveau recupereerde WIT de oude ijskelder. Hier bevindt zich het archief van het bureau. Op straatniveau bevinden zich de toegang, een fietsenberging, het onthaal en het maquetteatelier. De eerste verdieping herbergt een vergaderruimte/teamruimte/bibliotheek. Net als het onderste niveau heeft ze een eenzijdige oriëntering op de straatzijde, die is afgewerkt in ondoorzichtig glas. Dat creëert een lichte, maar tegelijk intieme sfeer. De ontwerpruimten nemen de twee bovenste bouwlagen in beslag. Pas op de derde verdieping komt het gebouw boven de keermuur van de abdij uit. Daar barst de ruimte open en stroomt het licht gul naar binnen. Het licht krijgt nog meer glans en diepte door de strakke regie van de materialen: 'houten plafonds en witgepleisterde muren doen het licht oplichten’, schrijft Koen Van Synghel in zijn bespreking.
Padoek
Architect Guido Geenen vertelt dat het ontwerp Kerto vloerdelen, padoek zwevende vloeren en trapdelen, en padoek buitenschrijnwerk bevat. 'Vanaf het begin was de keuze voor hout vanzelfsprekend. De geprefabriceerde Kerto vloeren zijn er gekomen omdat ze weinig plaatsingstijd kosten en erg licht zijn. Voor het buitenschrijnwerk kozen we padoek wegens de eenvoudige hoekdetailleringen zonder koudebruggen en de mogelijkheid om de kaders ter plaatse te monteren. Via de houtconstructie konden we bijvoorbeeld ook de trap laten steunen op een boekenrek en zo beide elementen integreren.'
We geven architectuurcriticus Koen Van Synghel het laatste woord: 'Met dit kantoor bewijzen de architecten van WIT hoe ze zich de modernistische architectuurtaal helemaal eigen hebben gemaakt. Meer zelfs, zonder schroom, met een poëtische lichtheid en met kritische zin voor regionale gevoeligheden, brengen zij de modernistische traditie op een onmiskenbaar authentieke manier opnieuw tot leven.'
Meer info
Architectuur: WIT Architecten
Aannemer buitenschrijnwerk hout: Baens nv, Kinrooi
Aannemer binnenschrijnwerk: Quintens bvba, Lummen
Bron: Houtnieuws
Onder de noemer ‘enthousiast modernisme’ roemt architectuurcriticus Koen Van Synghel de subtiele balans tussen massa en ruimte, tussen donker en licht, tussen mediterraan aandoende massiefbouw en Scandinavische, houten lichtheid.
WIT houdt van gelaagde en verwarde stedelijke gebieden. Complexe sites en onmogelijk ogende randvoorwaarden schrikken de architecten niet af. Bij aanvang van een project screenen ze de meest banaal lijkende latente kwaliteiten en mogelijkheden. Die vergroten ze uit en vullen ze aan. De uitdaging is steevast het uitgangspunt. Vanuit die optiek is het eigen kantoor aan de Mechelsestraat in Leuven exemplarisch.
Het staat in een huizenrij die met de rug vlak tegen de muur van Abdij Keizersberg is aangebouwd – een keermuur van twee bouwlagen hoog. Dat betekent dat de huizen bijna uitsluitend via de straatzijde licht binnen krijgen. Een eerste uitdaging was de bestaande woning af te breken zonder dat de bergwand zou instorten. Zo kwam er tussen twee andere huizen een sterk hellend terrein vrij van zo’n negen meter diep, met enkele vervallen ondergrondse constructies en wat spontane begroeiing. Daarbij kwam nog de ongewone vorm van de bouwplaats, die niet rechthoekig is, maar een parallellogram.
Goochelen met licht
Geheel volgens de filosofie van het bureau keerden de architecten de moeilijke randvoorwaarden om tot intrinsieke kwaliteiten. Zo brachten ze elk element van het ontwerp – van de muren tot en met de werktafels – in overeenstemming met het parallellogram van de ondergrond. Die ingreep verleent het kantoor een unieke uitstraling.
Op het laagste niveau recupereerde WIT de oude ijskelder. Hier bevindt zich het archief van het bureau. Op straatniveau bevinden zich de toegang, een fietsenberging, het onthaal en het maquetteatelier. De eerste verdieping herbergt een vergaderruimte/teamruimte/bibliotheek. Net als het onderste niveau heeft ze een eenzijdige oriëntering op de straatzijde, die is afgewerkt in ondoorzichtig glas. Dat creëert een lichte, maar tegelijk intieme sfeer. De ontwerpruimten nemen de twee bovenste bouwlagen in beslag. Pas op de derde verdieping komt het gebouw boven de keermuur van de abdij uit. Daar barst de ruimte open en stroomt het licht gul naar binnen. Het licht krijgt nog meer glans en diepte door de strakke regie van de materialen: 'houten plafonds en witgepleisterde muren doen het licht oplichten’, schrijft Koen Van Synghel in zijn bespreking.
Padoek
Architect Guido Geenen vertelt dat het ontwerp Kerto vloerdelen, padoek zwevende vloeren en trapdelen, en padoek buitenschrijnwerk bevat. 'Vanaf het begin was de keuze voor hout vanzelfsprekend. De geprefabriceerde Kerto vloeren zijn er gekomen omdat ze weinig plaatsingstijd kosten en erg licht zijn. Voor het buitenschrijnwerk kozen we padoek wegens de eenvoudige hoekdetailleringen zonder koudebruggen en de mogelijkheid om de kaders ter plaatse te monteren. Via de houtconstructie konden we bijvoorbeeld ook de trap laten steunen op een boekenrek en zo beide elementen integreren.'
We geven architectuurcriticus Koen Van Synghel het laatste woord: 'Met dit kantoor bewijzen de architecten van WIT hoe ze zich de modernistische architectuurtaal helemaal eigen hebben gemaakt. Meer zelfs, zonder schroom, met een poëtische lichtheid en met kritische zin voor regionale gevoeligheden, brengen zij de modernistische traditie op een onmiskenbaar authentieke manier opnieuw tot leven.'
Meer info
Architectuur: WIT Architecten
Aannemer buitenschrijnwerk hout: Baens nv, Kinrooi
Aannemer binnenschrijnwerk: Quintens bvba, Lummen
Bron: Houtnieuws
Met medewerking van
Gerelateerde bedrijven
Onze partners