Woonzorgcentrum vormt belevenis voor passanten

De ontwerpers hebben de doorsteek langs het woonzorgcentrum als een belevenis opgeladen. In plaats van langs een groot gebouw te fietsen, rij je er dwars doorheen. Zo worden gebouw en passant intens bij elkaar betrokken. Deze doorsteek wordt formeel in het gebouw aangezet, zodat het publieke karakter duidelijk voelbaar is. 

Opgetilde voorgevel 

Verder wordt de voorgevel langs de straatkant opgetild, waardoor je onder de verdieping doorkijkt in het groene hof. Door alle randvoorzieningen zoals fietsen en laden en lossen in de figuur van het gebouw op te nemen, kan de tuin groen en ongeschonden blijven. 

Tenslotte wordt het restaurant verzelfstandigd als een gelijkvloers paviljoen, dat zich slim positioneert tussen de bebouwing aan de straat en het recreatieve gebied van de Nieuwe Koers. 

Enfilade van momenten

Het gebouw zelf is opgevat als een enfilade van momenten, die de bewoners een geanimeerde passage biedt. Deze momenten ontstaan door variatie op een consequente vormentaal, materialiteit en kleurkeuze. De gangen op de eerste verdieping zijn bijvoorbeeld voorzien van een vijftal rustplekken, variërend van een bankje tot een ruime zithoek met uitzicht op de tuin. 

Huiselijke materialen 

De materialiteit suggereert huiselijkheid. De meer karakteristieke ruimtes, zoals het salon, en de kapel, hebben een vilten wandbekleding, een warm materiaal dat ook akoestisch werkt. Eikenhouten vloeren, klassiek of in visgraatmotief, vind je terug in de kamers, het salon en het restaurant. 

Twee binnentuinen en een daktuin 

Ten slotte biedt het gebouw plaats aan twee binnentuinen: een grote met een kunstintegratieproject van Leon Vrancken en een kleinere met drie vijvers. Op het dak van de bovenverdieping achteraan bevindt zich een grote daktuin, die toegankelijk is via drie loggia’s aan de achterzijde van het gebouw.