PROJECT. Draaier op Oostenburg (BETA, Space Encounters, LOLA, OZ & Workshop)

A New Way Of Living Together from BETA office on Vimeo.

Woontorens staan zelden bekend om hun gemeenschapsgevoel. Het ontwerp voor een appartementsgebouw in Oostenburg, Amsterdam door het Nederlandse architectenbureau BETA pakt dit aan door verticale ontsluiting te combineren met collectieve ruimtes.

De wijk Oostenburg, doorweven met een rijke industriële geschiedenis die teruggaat tot de VOC, is nu een van de laatste grootschalige stedelijke inbreidingsprojecten in het centrum van Amsterdam. In een dicht stedelijk plan ontwierp BETA samen met Space Encounters, LOLA, OZ en Workshop het een appartementsgebouw met als doel nieuwe architectuur te verzoenen met het rijke erfgoed van de locatie.

Pragmatisme

Aantrekkelijke woningbouwplannen zijn een uitdaging in zo'n dicht stedelijk gebied en daarom moest de woningtypologie inspelen op de omgeving. Het pragmatisme tijdens het ontwerpproces is op zichzelf al een verwijzing naar industriële architectuur. Zo bevat het onderste deel van het gebouw grotere appartementen die beter om kunnen gaan met minder gunstige daglichtsituaties. Omdat ze dicht bij het maaiveld liggen, zijn deze appartementen ideaal voor gezinnen. Hogerop wordt het gebouw bevrijd van beperkingen en veranderen de appartementen zowel in grootte als oriëntatie.

Collectieve ruimtes

Terwijl de daaropvolgende verticale zonering wordt bepaald door de stedelijke context, wordt deze versterkt door de circulatie in het gebouw. Vanuit de lobby bij de hoofdingang op de begane grond nemen de bewoners een ‘expreslift’ naar een van de drie andere strategisch geplaatste en uniek geprogrammeerde collectieve ruimtes in het gebouw. De onderste lobby is in gebruik als een intieme bibliotheek, terwijl de middelste lobby wordt gebruikt als keuken met een wintertuin om samen te komen met vrienden. De bovenste lobby profiteert van royale uitzichten over het stadslandschap. Vanuit elk van deze collectieve ruimtes en binnen een straal van twee verdiepingen biedt een aantrekkelijke trap de bewoners een route naar hun respectieve appartementen.

Gemeenschapsgevoel

Door collectieve ruimten te verbinden met een aantrekkelijk verticaal toegangssysteem wordt de toren in wezen opgedeeld in verschillende kleinere appartementengebouwen die op elkaar gestapeld zijn. Letterlijk voortbouwend op BETA's onderzoek naar Active Design in Buildings, wordt bewoners een goede reden geboden om rond te lopen en met elkaar te communiceren, waardoor een gevoel van gemeenschap en stedelijkheid wordt geïntroduceerd in de traditionele woontoren vaak ontbreekt. Kortom, het gebouw wil van zijn bewoners buren maken in plaats van vreemden.