Onderzoeksjournalistiek moet voor zichzelf de lat zeer hoog leggen: zonder geen-rook-zonder-vuur-insinuaties of van-horen-zeggen-verhalen moeten feiten betonvast gedocumenteerd worden en tegensprekelijk bewezen worden. ‘De vrienden van het vastgoed’ slaagt overduidelijk in deze ambitie. Té overduidelijk blijkbaar, want de uitgever trok zich terug en Apache, de onafhankelijke nieuwssite, moest noodgedwongen het boek in eigen beheer uitbrengen. Een compliment!
Een doctoraatsproefschrift in boekvorm lezen, dat wordt ploegen, zeker als een problematiek met zoveel amplitude en complexiteit bestudeerd wordt. Dat is enerzijds. Anderzijds is de wijsheid van mijn grootmoeder, die zei: “Een feest is een geseling waard.” Peter Lacoere maakt met zijn erudiet werk alvast die enerzijds én anderzijds waar.
Met een conceptueel en analytisch boek van maar liefst 1.376 pagina’s geeft het Antwerpse ontwerpbureau BINST ARCHITECTS een diepgaand inzicht in haar multidisciplinaire oeuvre. Het document is ontstaan vanuit een dubbele missie en boodschap. Enerzijds richt het bureau zich op het hernieuwd overzien en sterker definiëren van het eigen werk als een actuele blauwdruk. Anderzijds benadrukt het de groeiende noodzaak om het complexe bouwmedium te belichten vanuit een reeks thematische hoofdstukken.
Sinds enkele decennia neemt het gebruik van de kerken voor de eredienst af, waardoor er vraag is naar nieuwe bestemmingen voor deze gebouwen. Van 2016 tot 2021 konden Vlaamse lokale besturen die een van hun kerkgebouwen een nieuwe invulling wilden geven, een beroep doen op het Projectbureau Herbestemming Kerken. Met een rijk geïllustreerde en fraai uitgegeven publicatie blikt het Team Vlaams Bouwmeester terug op de werking van het Projectbureau, en op het ontwerpend onderzoek dat in dit kader het licht zag.
In tijden van toenemende polarisatie vallen uit dit merkwaardige, contra-intuïtieve moerasverhaal enkele lessen te trekken voor een regio als Vlaanderen, die alle moeite van de wereld heeft om in tijden van klimaatverandering zijn etymologische roots als ‘overstroomd land’ te overstijgen.
De Stad Brussel merkt, zoals vele andere (centrum)steden, een koppig negatief intern migratiesaldo voor modale en hogere inkomens. Met andere woorden, elk jaar verhuizen meer middenklassers, op de twintigers na, uit de stad dan dat er instromen. Waar en wanneer hebben we dat nog gehoord?
Een burgemeester heeft een ambitieus onthardingsplan, maar krijgt haar bewoners niet mee. Een landbouwer wil meer koolstof opslaan in zijn bodem maar mist de ondernemingsruimte. Een natuurvereniging wil de populatie veldleeuweriken redden, maar krijgt het gesprek niet op gang. En ondertussen blijft de open ruimte wegslinken. Of kan het ook anders? De publicatie ‘Open Ruimte Coalities’ brengt een radicaal ander verhaal. Architecture Workroom Brussels (AWB) verzamelde 179 projecten van het Open Ruimte Platform om iedere initiatiefnemer te inspireren en te voorzien van handvaten om de stap te zetten naar realisatie.
Uit honderden inzendingen heeft een professionele jury 27 winnaars in 9 categorieën geselecteerd voor de Henry van de Velde Awards 24. Wie de Gold, Silver of Bronze Award binnen elke categorie verdient komen we te weten tijdens de feestelijke uitreiking in Bozar op dinsdag 23 januari 2024. Architectura telt naar dat moment af door in een artikelenreeks een aantal winnende architectuur- en interieurprojecten onder de aandacht te brengen. Vandaag: LL102 van het architectenbureau URA - Yves Malysse & Kiki Verbeeck.
Vorige maand overleed de Nederlandse architect en docent N. John Habraken op 95-jarige leeftijd. Hoewel hij buiten een bungalow voor zijn ouders nooit zelf gebouwen heeft gerealiseerd – dat zou immer zijn geloofwaardigheid ondermijnen, vond hij - hebben zijn theoretische beschouwingen hun impact niet gemist op het duurzaamheidsdenken in de architectuur en stedenbouw.
Op 27 november organiseert PAF (Platform voor Architectuur & Feminisme) een gespreksavond rond een meer gelijkwaardige en inclusieve representatie in de architectuurcultuur. Een aantal sleutelfiguren uit de Belgische architectuurcultuur gaan hierover in gesprek met Setareh Noorani, senior onderzoeker bij Het Nieuwe Instituut in Rotterdam.