Onze huiscolumnist Filip Canfyn kan het afscheidsinterview van Leo Van Broeck in De Morgen van 20 mei niet links laten liggen. Niet onrustige Leo maar zijn bedachtzame alter ego schetst op uitnodiging de erfenis van zijn bouwmeesterschap. Zijn eventuele opvolger zal alvast een grote schoenmaat moeten hebben.
De kroniek van het aangekondigde afscheid van Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck wordt al lang niet meer in de Ravensteingalerij geschreven maar wel aan het Martelarenplein (zie ‘BWMSTR, het begint weer!’ van 16 maart 2020). In een interview met De Morgen trekt de bijna-aflijvige niet al zijn registers open maar overziet hij ongewoon rustig, maar nog steeds als een volleerde quotemeester (zie ‘Vlaams Quotemeester’ van 5 juni 2019), de voorbije vier jaar in zelfvoldaan verkavelingsvlaanderen.
De wellicht laatste échte Bouwmeester staat vooral stil bij wat hij twee misverstanden noemt. Eén, de stadstiran wou alle fermettiers in konijnekoten en blokkendozen ophokken. Wie vorige (on)zin herleest zal voor de tweede keer grijnslachen. Twee, de regelneef wou dezelfde vrijstaanders in de zakken zitten met de mobiscore. Wie heeft sinds die mediastorm in een glas water van medio juni 2019 nog iets van die graadmeter gehoord? Laten we wel wezen: die vermeende misverstanden pasten vooral in het kraam van die lieden, die niet graag zagen dat de BWMSTR als ruimtelijke gids ernstig genomen werd. Dat hun machinaties gewerkt hebben is géén misverstand. Leo zelf verwoordt het zo: “Ik heb geen bevoegdheden, ik beslis niks. Ik mag dus alles vertellen want ik heb niks te zeggen.” Hij vergelijkt een bouwmeester met een dokter, die een patiënt moet melden dat die gangreen heeft: “Wil je je been behouden ben je over drie weken dood. Als ik mag amputeren dans je binnen dertig jaar nog de tango op je prothese.” De patiënt heeft dus altijd de keuze.
“Ik heb geen bevoegdheden, ik beslis niks. Ik mag dus alles vertellen want ik heb niks te zeggen.”
De bouwmeester-dokter moet ook wat over Covid-19 kwijt: hij stelt vast dat op de kaart van het aantal coronapatiënten per duizend inwoners de steden niét oplichten. Brussel-stad doet het beter dan Vlaams-Brabant terwijl vooral West-Vlaanderen en Limburg slecht scoren. “Blijkbaar is het dus niet zo dat verder uit elkaar wonen de kans verkleint om het virus op te lopen.”
Het vraaggesprek sluit af met vintage Van Broeck: “Je moet collectief denken om ervoor te zorgen dat alle individuele woonwensen nog kunnen maar, zoals ze in het Engels zeggen: the problem of the common sense is that it is not common.”
We gaan Leo en zijn discours missen. Wie hem wil opvolgen is bij deze gewaarschuwd.
Gerelateerde dossiers
Onze partners