Bij het doorbladeren van de weekendeditie van zijn krant, stuitte huiscolumnist Filip Canfyn op het overlijdensbericht van Ignace De Graeve, kunstenaar en ontwerper. Canfyn neemt ons mee op zijn memory lane en toont ons hoe De Graeves levenspad en het zijne elkaar kruisten.
Dat huiscolumnist Filip Canfyn fan is van de laatste Pritzkerlaureaat Alejandro Aravena, kwamen we in zijn laatste bijdrage te weten. De bekroning van de Chileense architect bracht heel wat deining met zich mee, een discussie die Canfyn met plezier volgt. Hij stuitte zo op een boeiend filmpje waardoor Aravena nog meer in zijn achting steeg.
Onlangs mocht de Chileense architect Alejandro Aravena de Pritzker Prize in ontvangst nemen. Nieuws dat onze huiscolumnist Filip Canfyn bijzonder verheugt. "Hoera! Hoera! Driewerf hoera! En eindelijk. Inderdaad, eindelijk wordt de prestigieuze Pritzkerprijs, de eenenveertigste, uitgereikt aan een architect die zijn sporen duidelijk verdiend heeft met woonprojecten, meer nog, met betaalbare huisvesting voor iedereen."
Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling De Wonderjaren in maquettes kwam het Filip Canfyn ter ore dat het Stedelijk Zwembad in Oostende hoogstwaarschijnlijk onder de sloophamer gaat. En dat is niet naar de zin van onze huiscolumnist. "Het is een schande dat een erfgoedstuk uit het patrimonium van de jaren zeventig, een markant voorbeeld van het brutalisme, weggerukt wordt uit een stad, waar al heel wat waardevolle architectuur heeft moeten sneuvelen, waar nu ook het stadhuis van Victor Bour...
Huiscolumnist Filip Canfyn haalt voor de laatste keer in 2015 zijn kritische pen boven. Voor een stukje over architectuur en kunst. In de krant las Canfyn immers dat de Turner Prize, de Britse bekroning voor hedendaagse kunst, uitgereikt wordt aan een architectengroep voor een renovatieproject. En daar raakt hij opgetogen van.
Bij de heruitgave van Het Lelijkste land ter wereld van Renaat Braem, werd Filip Canfyn door het blad Ons Erfdeel gevraagd een recensie te schrijven. Zijn tekst werd geweigerd. Nu zijn zoon voor zijn ontwerpproef het Oudaan-gebouw moet aanpakken, haalt hij deze recensie van onder het stof. "Om ook eens lekker averechts te zijn."
13 november 2015, een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Parijs. Enkele uren voor de aanslagen schreef huiscolumnist Filip Canfyn nog aan zijn nieuwe boek over verkavelingsvlaanderen. "Het gaat over hippe cafés alias cafés branchés, stedelijk gedrag en de vermeende invloed op elkaar. Het gaat vooral over niet te snel conclusies trekken, zeker niet conclusies, die we graag zouden hebben en daarom zomaar geloven."
Op regelmatige basis kruipt huiscolumnist Filip Canfyn in zijn pen voor Architectura.be en onderwerpt hij het architecturale en culturele reilen en zeilen aan een kritische blik in zijn column Steen&Been. Tijdens zijn pendelroutine kreeg hij een exemplaar van de Noord Gazette onder ogen. Een culturele buurkrant in Antwerpen, volgens Canfyn goed geschreven én goed gemaakt.
Onlangs deden twee notoire Portugese architecten ons land aan: Eduardo Souto de Moura en ManuelAires Mateus. Huiscolumnist Filip Canfyn wist voor beide lezingen een zitje te bemachtigen en was getuige van bijzonder boeiende voordrachten. Een verslag over architectuur, leeftijd en wijsheid. En konijn en stoofvlees.
Op regelmatige basis kruipt huiscolumnist Filip Canfyn in zijn pen voor Architectura.be en onderwerpt hij het architecturale/actuele reilen en zeilen aan een kritische blik in zijn column Steen&Been. Een interview in Humo waarin bioloog Middas Dekkers stelt dat de moderne architectuur niet voldoende warm en knuffelbaar is, doet Canfyn nadenken over architectuur als een deken.