"Toegegeven, ik ben een Calatrava-basher. Ik kan het niet laten," stelt Canfyn. "Met zijn breed uitgesmeerde strapatsen bevuilt hij het nest, bedriegt hij de kluit, bezoedelt hij de perceptie van 'de architect'. Tegengas mag dus."
Filip Canfyn stelt dat zijn vijftigste column niet overroepen mag worden. Toch vinden we bij Architectura.be dat we deze mijlpaal niet onopgemerkt voorbij mogen laten gaan. Daarom lijsten we de 10 meest gelezen columns op in deze Steen&Been-special.
"De vijftigste column moet per definitie niét overroepen worden," vindt huiscolumnist Filip Canfyn. "Columns staan immers voor langdurigheid en in die context heeft vijftig verre van eeuwigheidswaarde. En toch. Vijftig maakt altijd blij en vraagt daarom om wat meer franje. Bijvoorbeeld met een verhaal over een perfect day, zoals Lou Reed zou zeggen. Mijn perfect day weliswaar, nog niet zo lang geleden."
Voor zijn intussen 49ste pennenvrucht werpt huiscolumnist Filip Canfyn zich op als architecturale trendwatcher. Immers, architectuur is net zoals kledij modegevoelig. Wat de ingrediënten voor een hypermodieus anno 2016 zijn volgens Canfyn? 1: de donkere én gelijmde baksteen. 2: de majestueuze uitkraging. Het volledige recept ontdekt u in deze Steen&Been.
Bij het doorbladeren van de weekendeditie van zijn krant, stuitte huiscolumnist Filip Canfyn op het overlijdensbericht van Ignace De Graeve, kunstenaar en ontwerper. Canfyn neemt ons mee op zijn memory lane en toont ons hoe De Graeves levenspad en het zijne elkaar kruisten.
Dat huiscolumnist Filip Canfyn fan is van de laatste Pritzkerlaureaat Alejandro Aravena, kwamen we in zijn laatste bijdrage te weten. De bekroning van de Chileense architect bracht heel wat deining met zich mee, een discussie die Canfyn met plezier volgt. Hij stuitte zo op een boeiend filmpje waardoor Aravena nog meer in zijn achting steeg.
Onlangs mocht de Chileense architect Alejandro Aravena de Pritzker Prize in ontvangst nemen. Nieuws dat onze huiscolumnist Filip Canfyn bijzonder verheugt. "Hoera! Hoera! Driewerf hoera! En eindelijk. Inderdaad, eindelijk wordt de prestigieuze Pritzkerprijs, de eenenveertigste, uitgereikt aan een architect die zijn sporen duidelijk verdiend heeft met woonprojecten, meer nog, met betaalbare huisvesting voor iedereen."
Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling De Wonderjaren in maquettes kwam het Filip Canfyn ter ore dat het Stedelijk Zwembad in Oostende hoogstwaarschijnlijk onder de sloophamer gaat. En dat is niet naar de zin van onze huiscolumnist. "Het is een schande dat een erfgoedstuk uit het patrimonium van de jaren zeventig, een markant voorbeeld van het brutalisme, weggerukt wordt uit een stad, waar al heel wat waardevolle architectuur heeft moeten sneuvelen, waar nu ook het stadhuis van Victor Bour...
Huiscolumnist Filip Canfyn haalt voor de laatste keer in 2015 zijn kritische pen boven. Voor een stukje over architectuur en kunst. In de krant las Canfyn immers dat de Turner Prize, de Britse bekroning voor hedendaagse kunst, uitgereikt wordt aan een architectengroep voor een renovatieproject. En daar raakt hij opgetogen van.
Bij de heruitgave van Het Lelijkste land ter wereld van Renaat Braem, werd Filip Canfyn door het blad Ons Erfdeel gevraagd een recensie te schrijven. Zijn tekst werd geweigerd. Nu zijn zoon voor zijn ontwerpproef het Oudaan-gebouw moet aanpakken, haalt hij deze recensie van onder het stof. "Om ook eens lekker averechts te zijn."