In de krant Bruzz las huiscolumnist Filip Canfyn een interessante discussie over het Boudewijngebouw in Brussel-Noord dat nu al afgebroken wordt."Laten we het belang van de stad, de omgeving, de samenleving, de mensen prioriteit geven en niet het belang van het gebouw zelf of de architectuurgeschiedenis of de nostalgie of de orthodoxie", pleit hij."Kan een gebouw soms niet beter verdwijnen als op dezelfde plek heel wat (broodnodige betaalbare) woningen kunnen gebouwd worden?"
"Soms lees ik wel eens boeken om te recenseren en soms zitten daar parels bij. Dat valt dan mee", vindt huiscolumnist Canfyn."Liever lees ik wat ik zelf uitkies bij mijn favoriete boekhandel Theoria en soms zitten daar draken bij. Dat valt dan tegen. Gelukkig mag ik af en toe lyrisch worden over uit vrije wil gekozen en gelezen boeken. En onlangs had ik weer prijs: Het andere Parijs – Stad van het volk(Polis, 2016) van Luc Sante, een Belg uit Verviers, die begin jaren 60 met zijn ouders...
"Wonen gaat over huisvesting en over vastgoed. Over alle twee. Er wordt wel eens vergeten dat het ook over huisvesting gaat", poneert huiscolumnist Filip Canfyn. "Huisvesting is trouwens een door onze grondwet gegarandeerd basisrecht, terwijl vastgoed meer een met onze markteconomie verbonden voorrecht is. En een voorrecht kan wel eens voorrang krijgen op een basisrecht. Omdat het een voorrecht is."
Deze week brengt huiscolumnist Filip Canfyn drie eresaluten. Het eerste is voor zijn oud-professor Geert Bekaert. Met het tweede lauwert hij de Malpertuussite aan de Brugsesteenweg in Gent en het derde eresaluut plaatst de korte maar boeiende docu van Stijn Meuris over de Ney Jersey op een piëdestal.
"Waarom zorgen de casino's aan de kust de laatste jaren vooral voor genant nieuws?" vraagt huiscolumnist Filip Canfyn zich af. Hij laat zijn licht schijnen over het casino in Middelkerke. "Dit casino is deinzet van een ranzige discussie, van een ouderwets complot op de kap van architectuur en stedenbouw ten voordele van platte commerce."
Wie kent Lucien Kroll nog? Deze architect wordt volgend jaar 90, heeft momenteel een tentoonstelling in Bozar lopen maar sukkelt stilaan in de vergetelheid. En toch heeft hij één van de meest iconische gebouwen van zijn tijd getekend, een werkstuk, dat spijtig genoeg vooral in buitenlandse overzichtsgidsen staat maar hier met de rug aangekeken wordt: de Mémé in Sint-Lambrechts-Woluwe.
Huiscolumnist Filip Canfyn stelt zich deze week heel wat vragen bij het Über-fenomeen. "Heb ik het goed gelezen in de krant dat Über per dollar omzet één dollar verlies maakt? En dat het betrokken verlies dit jaar een slordige 1,27 miljard dollar bedraagt? En dat het gecumuleerd verlies 7 miljard dollar benadert? Terwijl de aandelenwaarde rond 65 miljard dollar draait? Heb ik dat goed gelezen?"
Goed een jaar geleden kaartte huiscolumnist Canfyn de babylonische veeltaligheid op de werven aan. "Niet omwille van de aanwezigheid zelf van buitenlandse werkkrachten maar omwille van de hypocrisie terzake van de bouwsector." Werkomstandigheden waar hij meer dan ziek van wordt. "En dan moet het ergste nog komen."
Met deze eerste column na de zomervakantie wil huiscolumnist Filip Canfyn als één man achter de nieuwe Vlaamse Bouwmeester gaan staan. "Al wat hij tot nu toe vanuit zijn verse functie in het openbaar geventileerd heeft klopt en klinkt moedig maar al wat over hem zijdelings gespuid wordt voorspelt niet veel goeds: verkavelingsvlaaanderen wet het mes om Leo's lef te vierendelen."
Het bouwverlof lonkt. Huiscolumnist Filip Canfyn wil voor het zomerreces nog enkele awards uitdelen. "Mag ik, voor de zomer echt begint te kreunen onder de opwarming van de aarde, nog snel twee prijzen uitreiken? Recht uit het hart want welverdiend?"