STEEN & BEEN. Ziggurat (Filip Canfyn)

De monumentale ziggurat, ontworpen door Barozzi Veiga uit Barcelona en hun vaste lokale partner Tab Architects, eist alle aandacht op en terecht. De stenen massa vindt een correcte cohabitation met de historische panden, die errond gedrapeerd lijken. Het stedenbouwkundig geheel klopt en geeft aan het Begijnhofpark de gepaste allure en aan de stad een sterke locus.

Binnen wordt het veel minder. Ik sta ook rap weer buiten. De cleane exporuimten hebben een beperkte oppervlakte want er gaat proportioneel veel te veel vloer verloren aan horizontale en vertikale circulatie en nevenfuncties. Er kan dus niet veel getoond worden en dat moet een museum toch doen? Die megaziggurat bekroont al helemaal de verspilling: hier huist alleen een cafetaria en de hoogte, dé kwaliteit van dit volume, wordt niet alleen halverwege onderbroken door een zinloos doek maar mag bovenaan quasi geen daglicht leveren.

Ik moet, tijdens mijn kort uitgevallen bezoek, constant denken aan het Paola Rego-museum van Eduardo Souto de Moura in Cascais. Barozzi Veiga hebben in Portugal leentjebuur gespeeld maar op een verkeerde manier. Het is niet omdat je ook een ziggurat, spierwitte ruimten en strakke ramen gebruikt dat je dezelfde kracht ontwikkelt. En Souto tovert wél met daglicht in zijn twee ziggurats.

Neen, Abby is much ado about nothing, meer buiten- dan binnenkant. Dit is spijtig, zeker als je weet dat dit mager vertoon 18 miljoen euro gekost heeft. De kostprijs per m² bruikbare museumruimte moet gigantisch zijn …